2014-05-17 21:55:57
Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ
Όταν επί Προεδρίας Χριστόφια και δεύτερης Προεδρίας Ομπάμα, έγινε μια απόπειρα να εξασφαλισθεί επίσκεψη του Κύπριου Προέδρου στον Λευκό Οίκο, το κυπριακό αίτημα κατέληξε στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΠΑ. Εκεί χειριστής του ήταν άτομο, συγκεκριμένα γυναίκα, που θήτευσε για πολλά χρόνια με τον Μπάιντεν, για πολλές δεκαετίες Γερουσιαστή απο την πολιτεία Ντέλαγουεαρ.
Ως Γερουσιαστής, ο Μπάιντεν υπήρξε σταθερός φίλος και υποστηρικτής της Κύπρου. Μαζί με τον γερουσιαστή Πρέσλερ της Ντακότα, υπήρξε σπόνσορας της τροπολογίας Pressler/Biden του 1983 που έφθασε, κυριολεκτικά στο παρά ένα, να ξαναεπιβάλει μιας μορφής εμπάργκο στην Τουρκία με αίτιο τον απροκάλυπτο ρόλο της Άγκυρας στην αποσχιστική κίνηση Ντεκτάς του ιδίου έτους. Το άμεσα ενδιαφέρον σήμερα στοιχείο της τροπολογίας ήταν ότι η Άγκυρα θα υφίστατο κυρώσεις εάν δεν έθετε την περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου υπο την διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών. Η τροπολογία εξουδετερώθηκε την τελευταία στιγμή με τη προσδοκία όμως ότι η Άγκυρα θα έκανε σημαντικά βήματα “προόδου” στο κυπριακό, κάτι που βέβαια απεδείχθη φρούδες.
Η τοποθέτηση της αμερικανίδας αξιωματούχου προς τον ελληνοαμερικανό παράγοντα που της μετέφερε το αίτημα, για χρόνια γνώριμο της και φίλο και υποστηρικτή του Μπάιντεν, ήταν ότι ο Λευκός Οίκος θα άνοιγε για τον Πρόεδρο Χριστόφια για “photo opportunity” με τον Ομπάμα, εφόσον ο Κύπριος ηγέτης έκανε τις απαραίτητες υποχωρήσεις προς τη άλλη πλευρά ώστε να προκύψει λύση στο κυπριακό. Τα διαμειφθέντα, μου μετέφερε αυτούσια ο συγκεκριμένος ελληνοαμερικανός παράγοντας στην διάρκεια επίσκεψης μου στη Ουάσινκτον τον περασμένο Ιούνιο. Και μου υπογράμμισε την έκπληξή του για την τόσο εμφανή αλλαγή στάσης της συγκεκριμένης κυρίας, που εμφανίζετο να υποστηρίζει πλέον τις τουρκικές θέσεις.
Επί το ορθότερο η Αμερικανίδα, αξιωματούχος στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας, λειτουργούσε πλέον ως εκφραστής μίας πάγιας και διαχρονικής αμερικανικής θέσης που πρακτικά παραχωρούσε δικαίωμα βέτο στην Άγκυρας επί της Κύπρου. Και η θέση αυτή χρονολογείται από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 και αποτελούσε υιοθέτηση, βέβαια, της αποικιακής φιλοτουρκικής Βρετανικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής.
Το ερώτημα λοιπόν και η ουσία της επικείμενης επίσκεψης του αμερικανού αντιπροέδρου στη Λευκωσια είναι καταπόσον αυτή γίνεται ως αποτέλεσμα μιας στρατηγικού επιπέδου αναθεώρησης της αμερικανικής πολιτικής για τη Κύπρο, και της περιοχή ευρύτερα αναφορικά με την Τουρκία, ή εάν αυτή λαμβάνει χώρα βάσει της πάγιας αμερικανικής παραδοχής που εκφράσθηκε από την αμερικανίδα αξιωματούχο του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας και πάλαι ποτέ βοηθό του.
Εάν συμβαίνει το δεύτερο, τότε η επίσκεψη του υψηλού αυτού αξιωματούχου θα καταλήξει όχι μόνο βλαπτική για τα συμφέροντα του κυπριακού λαού αλλά μπορεί να εξελιχθεί και σε ένα μπούμερανγκ τεραστίων διαστάσεων. Ο Μπάιντεν θα λειτουργήσει ως φορέας πίεσης για ικανοποίηση τουρκικών αιτημάτων. Και με δέλεαρ υποσχέσεις, πιθανανότατα περί Αμμόχωστου, που δεν θα μπορεί να υλοποιήσει αφού θα πρέπει να να ικανοποιηθούν οι Τούρκοι, θα παρασύρει τον επιρρεπή σε κάθε μορφή κολακείας Αναστασιάδη σε παραχωρήσεις που πιθανόν να οδηγήσουν και σε αυτή ακόμη την απονομιμοποίηση του κυπριακού κράτους.
Εάν ο κύπριος Πρόεδρος θέλει να πάρει ένα δείγμα γράφης ενός εφιαλτικού σεναρίου, ας ζητήσει από το ΥΠΕΞ ένα Ενημερωτικό Σημείωμα απο την επίσκεψη το 1977 του προσωπικού απεσταλμένου του Προέδρου Κάρτερ, Κλαρκ Κλίφορντ, στη Λευκωσία. Ο τελευταίος έπεισε τον Μακάριο να παραδώσει ένα χάρτη της Κύπρου που να αποτυπώνει δυο περιφέρειες, πάγιο αίτημα των Τούρκων, με την δεύσμευση ότι οι Τούρκοι θα προχωρούσαν σε “αντίστοιχες” παραχωρήσεις που θα οδηγούσαν σε μια “αποδεκτή” διευθέτηση. Ο χάρτης παρεδόθη, οι Τούρκοι εισέπραξαν κρίσιμο στρατηγικό κέρδος και το μόνο που είχε να πεί αργότερα ο Κλίφορντ ήταν ότι οι Τούρκοι δεν τίμησαν τις δεσμεύσεις τους. Ότι τον κοροίδεψαν!
Υπάρχει λογική στο επιχείρημα ότι αλλάζει η αμερικανική πολιτική στη Κύπρο, εάν τοποθετηθούν στη εξίσωση αξιολόγησης όλη η ρευστότητα στη ευρύτερη περιοχή, συμπεριλαμβανομένης και αυτής στη Ουκρανία, σε συνδυασμό με την αλλοπρόσαλλη αντιαμερικανική/ αντισημιτική πολιτική του Ερτογάν και τη ροπή της Τουρκίας προς τον ισλαμικό φονταμενταλισμό.
Η ενεργειακή αναβάθμιση, όπως και διευρυνώμενη συνεργασία Κύπρου και Ισραήλ, θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον ακρογωνιαίο λίθο ενός υποσύστηματος ασφάλειας στη ανατολική Μεσόγειο στο οποίο, σταδιακά, να συμμετάσχουν και χώρες όπως η Ελλάδα, η Αίγυπτος, η Ιορδανία, ο Λίβανος, ακόμη, όσο και να παραξενεύει και η Συρία. Επιπλέον το υποσύστημα αυτό θα μπορεί να λειτουργήσει και ως εναλλακτικός δρόμος για τις ενεργειακές ανάγκες της Ευρώπης. Ενα τέτοιο ή παρεμφερές σενάριο είναι αντικείμενο συζήτησης σε συντηρητικά think tanks στη αμερικανική πρωτεύουσα εδω και αρκετό καιρό.
Κατά πόσο η συζήτηση αυτή έχει αρχίσει να παράγει και πολιτική θα το δούμε με τη οσονούπω επίσκεψη Μπάιντεν στη Λευκωσία τόσο με την ουσία της αλλά και με την σημειολογία της.
Photo via White House
Πηγή
InfoGnomon
Όταν επί Προεδρίας Χριστόφια και δεύτερης Προεδρίας Ομπάμα, έγινε μια απόπειρα να εξασφαλισθεί επίσκεψη του Κύπριου Προέδρου στον Λευκό Οίκο, το κυπριακό αίτημα κατέληξε στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΠΑ. Εκεί χειριστής του ήταν άτομο, συγκεκριμένα γυναίκα, που θήτευσε για πολλά χρόνια με τον Μπάιντεν, για πολλές δεκαετίες Γερουσιαστή απο την πολιτεία Ντέλαγουεαρ.
Ως Γερουσιαστής, ο Μπάιντεν υπήρξε σταθερός φίλος και υποστηρικτής της Κύπρου. Μαζί με τον γερουσιαστή Πρέσλερ της Ντακότα, υπήρξε σπόνσορας της τροπολογίας Pressler/Biden του 1983 που έφθασε, κυριολεκτικά στο παρά ένα, να ξαναεπιβάλει μιας μορφής εμπάργκο στην Τουρκία με αίτιο τον απροκάλυπτο ρόλο της Άγκυρας στην αποσχιστική κίνηση Ντεκτάς του ιδίου έτους. Το άμεσα ενδιαφέρον σήμερα στοιχείο της τροπολογίας ήταν ότι η Άγκυρα θα υφίστατο κυρώσεις εάν δεν έθετε την περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου υπο την διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών. Η τροπολογία εξουδετερώθηκε την τελευταία στιγμή με τη προσδοκία όμως ότι η Άγκυρα θα έκανε σημαντικά βήματα “προόδου” στο κυπριακό, κάτι που βέβαια απεδείχθη φρούδες.
Η τοποθέτηση της αμερικανίδας αξιωματούχου προς τον ελληνοαμερικανό παράγοντα που της μετέφερε το αίτημα, για χρόνια γνώριμο της και φίλο και υποστηρικτή του Μπάιντεν, ήταν ότι ο Λευκός Οίκος θα άνοιγε για τον Πρόεδρο Χριστόφια για “photo opportunity” με τον Ομπάμα, εφόσον ο Κύπριος ηγέτης έκανε τις απαραίτητες υποχωρήσεις προς τη άλλη πλευρά ώστε να προκύψει λύση στο κυπριακό. Τα διαμειφθέντα, μου μετέφερε αυτούσια ο συγκεκριμένος ελληνοαμερικανός παράγοντας στην διάρκεια επίσκεψης μου στη Ουάσινκτον τον περασμένο Ιούνιο. Και μου υπογράμμισε την έκπληξή του για την τόσο εμφανή αλλαγή στάσης της συγκεκριμένης κυρίας, που εμφανίζετο να υποστηρίζει πλέον τις τουρκικές θέσεις.
Επί το ορθότερο η Αμερικανίδα, αξιωματούχος στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας, λειτουργούσε πλέον ως εκφραστής μίας πάγιας και διαχρονικής αμερικανικής θέσης που πρακτικά παραχωρούσε δικαίωμα βέτο στην Άγκυρας επί της Κύπρου. Και η θέση αυτή χρονολογείται από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 και αποτελούσε υιοθέτηση, βέβαια, της αποικιακής φιλοτουρκικής Βρετανικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής.
Το ερώτημα λοιπόν και η ουσία της επικείμενης επίσκεψης του αμερικανού αντιπροέδρου στη Λευκωσια είναι καταπόσον αυτή γίνεται ως αποτέλεσμα μιας στρατηγικού επιπέδου αναθεώρησης της αμερικανικής πολιτικής για τη Κύπρο, και της περιοχή ευρύτερα αναφορικά με την Τουρκία, ή εάν αυτή λαμβάνει χώρα βάσει της πάγιας αμερικανικής παραδοχής που εκφράσθηκε από την αμερικανίδα αξιωματούχο του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας και πάλαι ποτέ βοηθό του.
Εάν συμβαίνει το δεύτερο, τότε η επίσκεψη του υψηλού αυτού αξιωματούχου θα καταλήξει όχι μόνο βλαπτική για τα συμφέροντα του κυπριακού λαού αλλά μπορεί να εξελιχθεί και σε ένα μπούμερανγκ τεραστίων διαστάσεων. Ο Μπάιντεν θα λειτουργήσει ως φορέας πίεσης για ικανοποίηση τουρκικών αιτημάτων. Και με δέλεαρ υποσχέσεις, πιθανανότατα περί Αμμόχωστου, που δεν θα μπορεί να υλοποιήσει αφού θα πρέπει να να ικανοποιηθούν οι Τούρκοι, θα παρασύρει τον επιρρεπή σε κάθε μορφή κολακείας Αναστασιάδη σε παραχωρήσεις που πιθανόν να οδηγήσουν και σε αυτή ακόμη την απονομιμοποίηση του κυπριακού κράτους.
Εάν ο κύπριος Πρόεδρος θέλει να πάρει ένα δείγμα γράφης ενός εφιαλτικού σεναρίου, ας ζητήσει από το ΥΠΕΞ ένα Ενημερωτικό Σημείωμα απο την επίσκεψη το 1977 του προσωπικού απεσταλμένου του Προέδρου Κάρτερ, Κλαρκ Κλίφορντ, στη Λευκωσία. Ο τελευταίος έπεισε τον Μακάριο να παραδώσει ένα χάρτη της Κύπρου που να αποτυπώνει δυο περιφέρειες, πάγιο αίτημα των Τούρκων, με την δεύσμευση ότι οι Τούρκοι θα προχωρούσαν σε “αντίστοιχες” παραχωρήσεις που θα οδηγούσαν σε μια “αποδεκτή” διευθέτηση. Ο χάρτης παρεδόθη, οι Τούρκοι εισέπραξαν κρίσιμο στρατηγικό κέρδος και το μόνο που είχε να πεί αργότερα ο Κλίφορντ ήταν ότι οι Τούρκοι δεν τίμησαν τις δεσμεύσεις τους. Ότι τον κοροίδεψαν!
Υπάρχει λογική στο επιχείρημα ότι αλλάζει η αμερικανική πολιτική στη Κύπρο, εάν τοποθετηθούν στη εξίσωση αξιολόγησης όλη η ρευστότητα στη ευρύτερη περιοχή, συμπεριλαμβανομένης και αυτής στη Ουκρανία, σε συνδυασμό με την αλλοπρόσαλλη αντιαμερικανική/ αντισημιτική πολιτική του Ερτογάν και τη ροπή της Τουρκίας προς τον ισλαμικό φονταμενταλισμό.
Η ενεργειακή αναβάθμιση, όπως και διευρυνώμενη συνεργασία Κύπρου και Ισραήλ, θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον ακρογωνιαίο λίθο ενός υποσύστηματος ασφάλειας στη ανατολική Μεσόγειο στο οποίο, σταδιακά, να συμμετάσχουν και χώρες όπως η Ελλάδα, η Αίγυπτος, η Ιορδανία, ο Λίβανος, ακόμη, όσο και να παραξενεύει και η Συρία. Επιπλέον το υποσύστημα αυτό θα μπορεί να λειτουργήσει και ως εναλλακτικός δρόμος για τις ενεργειακές ανάγκες της Ευρώπης. Ενα τέτοιο ή παρεμφερές σενάριο είναι αντικείμενο συζήτησης σε συντηρητικά think tanks στη αμερικανική πρωτεύουσα εδω και αρκετό καιρό.
Κατά πόσο η συζήτηση αυτή έχει αρχίσει να παράγει και πολιτική θα το δούμε με τη οσονούπω επίσκεψη Μπάιντεν στη Λευκωσία τόσο με την ουσία της αλλά και με την σημειολογία της.
Photo via White House
Πηγή
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
