2014-06-18 09:35:04
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι γνωστό ότι έχει απεριόριστες και ανεξερεύνητες δυνατότητες. Ελέγχει συναισθήματα, σκέψεις, καταστάσεις, όμως πρακτικά ποτέ δεν θα μπορέσει να γίνει τέλειος. Γιατί ακόμη και ο ίδιος είναι επιρρεπής σε “σφάλματα”.
Το μπροστινό μέρος του ανθρώπινου εγκεφάλου ελέγχει κάποιες διανοητικές λειτουργίες, όπως είναι η σκέψη, η οργάνωση και η επίλυση προβλημάτων. Το αριστερό ημισφαίριο έχει 186 εκατομμύρια νευρώνες περισσότερους από το δεξί, ενώ ανά λεπτό ρέουν συνολικά, 750 με 1000 γραμμάρια αίματος, στοιχείο το οποίο ισούται με τρία κουτάκια της coca cola. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος μαζί με τους νευρώνες επιτελούν ένα σπουδαίο έργο, στη διαδρομή όμως των διεργασιών ενδέχεται να σημειώνονται κάποια μικρά “λάθη”.
Στα πλαίσια της καθημερινότητας, ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια σειρά επιλογών οι οποίες, σύμφωνα με πολλούς ψυχολόγους, δημιουργούν μια μορφή νοητικής παράλυσης. Αυτό σημαίνει πως η ύπαρξη πολλών επιλογών μας εμποδίζει από το να πάρουμε οποιαδήποτε απόφαση για οτιδήποτε και όταν τελικά καταλήξουμε σε κάποια, τότε είναι αρκετά πιθανό να μετανιώσουμε για την τελική μας επιλογή.
Στην πραγματικότητα, έχουμε μάθει να μετράμε την αξία των πραγμάτων, συγκρίνοντάς τα με άλλα. Όταν όμως, έχουμε πολλές επιλογές προς σύγκριση, τείνουμε να δίνουμε έμφαση στα ελκυστικά στοιχεία των διαθέσιμων επιλογών, μειώνοντας την αντιληπτή αξία του αντικειμένου που έχουμε. Οπότε, ο εγκέφαλός μας αντιλαμβάνεται το “καλύτερο” ως αυτό που είναι πιο ελκυστικό, απαξιώνοντας την πραγματική του αξία. Μπλοκάρει ανάμεσα σε πολλές επιλογές, και αρχίζει να δίνει περισσότερη σημασία στο “φαίνεσθαι” παρά στο “είναι” των υλικών αντικειμένων.
Από έρευνα του καθηγητή Ψυχολογίας, Rick Hanson, προκύπτει πως “οι εγκέφαλοί μας είναι προγραμματισμένοι να ανιχνεύουν το κακό, την απειλή”, δίνοντας όλοι την προσοχή εκεί, και όχι στην συνολική εικόνα. Έτσι, δημιουργείται μια ακόμη “εσφαλμένη” λειτουργία που “βλέπει” συνωμοσίες παντού και μας κάνει να μην μπορούμε να δούμε το σωστό που βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ μιλούν για το φαινόμενο της “τύφλωσης”. Πρόκειται για μια συνθήκη που δείχνει πόσο επιλεκτικός είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος στο να παρατηρεί πράγματα που βρίσκονται ακριβώς δίπλα του.
Ένα ακόμη “λάθος” του ανθρώπινου εγκεφάλου είναι ότι δεν εμπιστεύεται ούτε την ίδια του την μνήμη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι υποθέσεις αυτόπτων μαρτύρων. Οι μνήμες μπλέκονται με συναισθήματα και έτσι αλλάζει ο τρόπος που σκεφτόμαστε για παρελθοντικά γεγονότα. Το συχνότερο ίσως, “σφάλμα” που κάνει ο εγκέφαλός μας είναι το “Σφάλμα του τύπου 1”, το οποίο συνδέεται με την αναγνώριση και την ταυτοποίηση λανθασμένων μοτίβων σε στοιχεία.
Αυτό δείχνει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει την τάση να αντιλαμβάνεται ακόμη και κάτι τυχαίο, με βάση την αιτιότητα και την σχέση, να “διαβάζει” συγκεκριμένα μηνύματα και να ερμηνεύει ακόμη και τα πιο απίθανα γεγονότα. Έτσι, συγχέει την συσχέτιση ή μη, με την αιτιότητα. Γι' αυτό λοιπόν, συχνά οι γύρω μας πρωταγωνιστούν σε θεωρίες συνωμοσίας, συμπτώσεις και, γενικά κάθε ασύνδετη πληροφορία βρίσκει στο μυαλό μας κάποιο “ασύνδετο” σημείο σύγκλισης.
Αν πολλές φορές, νιώθουμε ότι μεγαλοποιούμε καταστάσεις, θα παρατηρήσουμε ότι αυτό συμβαίνει όταν γινόμαστε το επίκεντρο. Για την υπερμεγέθυνση καταστάσεων ευθύνεται και πάλι ο εγκέφαλός μας. Νομίζουμε ότι γινόμαστε ρεζίλι εάν πέσουμε στη μέση του δρόμου και εκείνη την ώρα τυχαίνει να περνά μπροστά από το συμβάν, όλο το λεκανοπέδιο της Αττικής, εάν βγάζουμε μια ομαδική ομιλία, νιώθουμε ότι όλα τα βλέμματα στρέφονται επάνω μας και όχι στους συνομιλητές μας. Το γνωστό “spotlight effect” είναι η τάση που μας κάνει να θεωρούμε ότι όλα κινούνται γύρω από εμάς.
Υποστηρίζεται μάλιστα, ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει την τάση να “ευνοεί” τους ομοίους του, θεωρώντας τους πιο καλούς και πιο σωστούς σε όλα τα επίπεδα. Έτσι, ο καθένας εμφανίζεται να υποστηρίζει το “δικό” του είδος. Το μυαλό αυτή την στιγμή τρέχει ασυναίσθητα, σε ένα ακόμη πιθανό λάθος... Την γέννηση του ρατσισμού. Δικό μας ή πάλι σφάλμα του εγκεφάλου;
pathfinder.gr
Το μπροστινό μέρος του ανθρώπινου εγκεφάλου ελέγχει κάποιες διανοητικές λειτουργίες, όπως είναι η σκέψη, η οργάνωση και η επίλυση προβλημάτων. Το αριστερό ημισφαίριο έχει 186 εκατομμύρια νευρώνες περισσότερους από το δεξί, ενώ ανά λεπτό ρέουν συνολικά, 750 με 1000 γραμμάρια αίματος, στοιχείο το οποίο ισούται με τρία κουτάκια της coca cola. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος μαζί με τους νευρώνες επιτελούν ένα σπουδαίο έργο, στη διαδρομή όμως των διεργασιών ενδέχεται να σημειώνονται κάποια μικρά “λάθη”.
Στα πλαίσια της καθημερινότητας, ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια σειρά επιλογών οι οποίες, σύμφωνα με πολλούς ψυχολόγους, δημιουργούν μια μορφή νοητικής παράλυσης. Αυτό σημαίνει πως η ύπαρξη πολλών επιλογών μας εμποδίζει από το να πάρουμε οποιαδήποτε απόφαση για οτιδήποτε και όταν τελικά καταλήξουμε σε κάποια, τότε είναι αρκετά πιθανό να μετανιώσουμε για την τελική μας επιλογή.
Στην πραγματικότητα, έχουμε μάθει να μετράμε την αξία των πραγμάτων, συγκρίνοντάς τα με άλλα. Όταν όμως, έχουμε πολλές επιλογές προς σύγκριση, τείνουμε να δίνουμε έμφαση στα ελκυστικά στοιχεία των διαθέσιμων επιλογών, μειώνοντας την αντιληπτή αξία του αντικειμένου που έχουμε. Οπότε, ο εγκέφαλός μας αντιλαμβάνεται το “καλύτερο” ως αυτό που είναι πιο ελκυστικό, απαξιώνοντας την πραγματική του αξία. Μπλοκάρει ανάμεσα σε πολλές επιλογές, και αρχίζει να δίνει περισσότερη σημασία στο “φαίνεσθαι” παρά στο “είναι” των υλικών αντικειμένων.
Από έρευνα του καθηγητή Ψυχολογίας, Rick Hanson, προκύπτει πως “οι εγκέφαλοί μας είναι προγραμματισμένοι να ανιχνεύουν το κακό, την απειλή”, δίνοντας όλοι την προσοχή εκεί, και όχι στην συνολική εικόνα. Έτσι, δημιουργείται μια ακόμη “εσφαλμένη” λειτουργία που “βλέπει” συνωμοσίες παντού και μας κάνει να μην μπορούμε να δούμε το σωστό που βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ μιλούν για το φαινόμενο της “τύφλωσης”. Πρόκειται για μια συνθήκη που δείχνει πόσο επιλεκτικός είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος στο να παρατηρεί πράγματα που βρίσκονται ακριβώς δίπλα του.
Ένα ακόμη “λάθος” του ανθρώπινου εγκεφάλου είναι ότι δεν εμπιστεύεται ούτε την ίδια του την μνήμη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι υποθέσεις αυτόπτων μαρτύρων. Οι μνήμες μπλέκονται με συναισθήματα και έτσι αλλάζει ο τρόπος που σκεφτόμαστε για παρελθοντικά γεγονότα. Το συχνότερο ίσως, “σφάλμα” που κάνει ο εγκέφαλός μας είναι το “Σφάλμα του τύπου 1”, το οποίο συνδέεται με την αναγνώριση και την ταυτοποίηση λανθασμένων μοτίβων σε στοιχεία.
Αυτό δείχνει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει την τάση να αντιλαμβάνεται ακόμη και κάτι τυχαίο, με βάση την αιτιότητα και την σχέση, να “διαβάζει” συγκεκριμένα μηνύματα και να ερμηνεύει ακόμη και τα πιο απίθανα γεγονότα. Έτσι, συγχέει την συσχέτιση ή μη, με την αιτιότητα. Γι' αυτό λοιπόν, συχνά οι γύρω μας πρωταγωνιστούν σε θεωρίες συνωμοσίας, συμπτώσεις και, γενικά κάθε ασύνδετη πληροφορία βρίσκει στο μυαλό μας κάποιο “ασύνδετο” σημείο σύγκλισης.
Αν πολλές φορές, νιώθουμε ότι μεγαλοποιούμε καταστάσεις, θα παρατηρήσουμε ότι αυτό συμβαίνει όταν γινόμαστε το επίκεντρο. Για την υπερμεγέθυνση καταστάσεων ευθύνεται και πάλι ο εγκέφαλός μας. Νομίζουμε ότι γινόμαστε ρεζίλι εάν πέσουμε στη μέση του δρόμου και εκείνη την ώρα τυχαίνει να περνά μπροστά από το συμβάν, όλο το λεκανοπέδιο της Αττικής, εάν βγάζουμε μια ομαδική ομιλία, νιώθουμε ότι όλα τα βλέμματα στρέφονται επάνω μας και όχι στους συνομιλητές μας. Το γνωστό “spotlight effect” είναι η τάση που μας κάνει να θεωρούμε ότι όλα κινούνται γύρω από εμάς.
Υποστηρίζεται μάλιστα, ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει την τάση να “ευνοεί” τους ομοίους του, θεωρώντας τους πιο καλούς και πιο σωστούς σε όλα τα επίπεδα. Έτσι, ο καθένας εμφανίζεται να υποστηρίζει το “δικό” του είδος. Το μυαλό αυτή την στιγμή τρέχει ασυναίσθητα, σε ένα ακόμη πιθανό λάθος... Την γέννηση του ρατσισμού. Δικό μας ή πάλι σφάλμα του εγκεφάλου;
pathfinder.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΜΕΝΕΙ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ Ο ΕΝΤΙΝΓΚΑ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
