2015-01-23 17:53:41
Ο Γιάννης Ντουνιαδάκης, υποναύαρχος ε.α. του Πολεμικού Ναυτικού, και υποψήφιος βουλευτής συνεργαζόμενος με το ΚΚΕ στην Α΄ Πειραιά, σε γραπτή συνέντευξη που παραχώρησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, αναφέρει ότι μερικά από τα άμεσα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής που έχει να αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση, αφορούν στη Σύνοδο Υπουργών ΄Αμυνας του ΝΑΤΟ στις 5 Φεβρουαρίου, στη σύνοδο του Συμβουλίου της Ευρώπης τον Μάρτιο με την ατζέντα να περιλαμβάνει τα ζητήματα Ρωσίας, Ουκρανίας, Κριμαίας και στις τουρκικές προκλήσεις, παραβιάσεις και διεκδικήσεις.
Ο κ. Ντουνιαδάκης απαντά για το κλίμα που διαμορφώνεται στην ΕΕ μετά τα τραγικά γεγονότα στην Γαλλία και στο Βέλγιο. Επίσης, μιλά για τις προτάσεις που μπορεί να διατυπώσει σε θέματα εξωτερικής πολιτικής μια «ισχυρή εργατική-λαϊκή αντιπολίτευση» και αναπτύσσει, τέλος, τις σκέψεις του για το κάτω από ποιες συνθήκες μπορεί η Ελλάδα να επωφεληθεί από τη γεωγραφική της θέση για την αποτροπή απειλών εις βάρος της.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη του Γ. Ντουνιαδάκη
Ποια είναι τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα και η νέα κυβέρνηση στο προσεχές διάστημα και πως τοποθετείται το ΚΚΕ απέναντι σε αυτά;
Πολύ νωρίς, στις 5 Φεβρουαρίου για παράδειγμα, θα έχει σύνοδο υπουργών άμυνας (ΥΠΑΜ) του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλες. Η ατζέντα δεν είναι ακόμα γνωστή, μπορούμε όμως να θεωρήσουμε σίγουρη τη συζήτηση για την πρόοδο της υλοποίησης του «Σχεδίου Ετοιμότητας Δράσης του ΝΑΤΟ» (NATO Readiness Action Plan), που αποφασίστηκε στη σύνοδο κορυφής του Σεπτεμβρίου και αφορά τόσο τη Ρωσία όσο και τη Μ. Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Επίσης, θα εξεταστεί η πρόοδος για τη δημιουργία της νέας δύναμης «πολύ υψηλής ετοιμότητας, ικανής να αναπτυχθεί μέσα σε πολύ λίγες μέρες», η συγκρότηση νέων μονάδων και η ενίσχυση στρατηγείων που ήδη υπάρχουν. Είναι γνωστό ότι σ΄ αυτήν την ενίσχυση παρουσίας της "λυκοσυμμαχίας" στην ανατολική Ευρώπη θα συμβάλουν σε κυκλική βάση όλοι οι σύμμαχοι και χώρα μας. Πρόκειται για ένα σχέδιο καθαρά πολεμικής προετοιμασίας, ειδικά στην ανατολική Ευρώπη χωρίς όμως να παραμελείται η Μ. Ανατολή και η Αφρική!
Αντίστοιχη δραστηριότητα αναπτύσσει και η ΕΕ σε σχέση τόσο με την ανανέωση των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας, όσο και για τη στήριξη της Ουκρανίας, εμμένοντας στη μη αναγνώριση των τετελεσμένων στην Κριμαία, ζητήματα που θα συζητηθούν, μεταξύ άλλων, στο επόμενο Συμβούλιο της Ευρώπης τον ερχόμενο Μάρτιο.
Από τα παραπάνω φαίνεται καθαρά, νομίζω, ο κίνδυνος για τον οποίο μιλάει μόνο το ΚΚΕ, να εμπλακεί η χώρα σε έναν γενικότερο ιμπεριαλιστικό πόλεμο μέσα από την ένταξη της σε ΕΕ και ΝΑΤΟ. Είναι όμως απορίας άξιο, πως θα αντιδράσει σε μια τέτοια περίπτωση, ή σε νέες ΝΑΤΟικές επιδρομές μια «αριστερή» κυβέρνηση που πριν εκλεγεί έχει επανειλημμένα διαβεβαιώσει ότι δεν τίθεται κανένα θέμα στη σχέση της χώρας με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Η νέα κυβέρνηση, όπως είναι λογικό, θα έχει να αντιμετωπίσει τις τουρκικές παραβιάσεις και προκλήσεις. Παράλληλα, θα αντιμετωπίσει και τις πάγιες τουρκικές διεκδικήσεις σε βάρος των συνόρων της Ελλάδας στη θάλασσα και τον αέρα παρά το Διεθνές Δίκαιο, την αμφισβήτηση της κυριαρχίας σε νησίδες του πελάγους, το μοίρασμα του Αιγαίου στη μέση, διεκδικήσεις που όλες έχουν την έμμεση - άμεση στήριξη των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Στις μέρες μας, οι διεκδικήσεις από τουρκικής πλευράς όπως είναι γνωστό φθάνουν στα ζητήματα γύρω από την ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ εξακολουθεί να ισχύει η απειλή πολέμου από την γειτονική ΝΑΤΟική σύμμαχο απέναντι στην χώρα.
Αυτό που, παρά τις τουρκικές διεκδικήσεις και αμφισβητήσεις, πηγαίνει όλο και καλύτερα είναι τα κέρδη ελληνικών και τουρκικών επιχειρήσεων που διογκώνονται κατά την μεταξύ τους συνεργασία. Πρόκειται για ένα αλισιβερίσι που όπως εκτιμάται αποτελεί γενική δοκιμή για την συνδιαχείρηση, με τις ευλογίες ΕΕ -ΝΑΤΟ- ΗΠΑ, του Αιγαίου και του πλούτου που κρύβει.
Νομίζουμε, όλα αυτά δεν συνιστούν «εξασφάλιση» των συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας σύμφωνα με το επιχείρημα των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων για την παραμονή σε ΝΑΤΟ - ΕΕ. Ας μη ξεχνάμε, επίσης, τον ρόλο του ΝΑΤΟ στην εισβολή και κατοχή της μισής σχεδόν Κύπρου, καθώς και την πίεση που ασκήθηκε από ΕΕ και ΝΑΤΟ για την οριστικοποίηση της διαίρεσης του νησιού με το σχέδιο Ανάν. Για όλους τους πιο πάνω λόγους, και όχι μόνο, το ΚΚΕ ξεκαθαρίζει ότι έχει σαν στόχο του την αποδέσμευση της χώρας από ΝΑΤΟ - ΕΕ.
Με αφορμή τα τραγικά γεγονότα στην Γαλλία, στο Βέλγιο και το κλίμα που διαμορφώνεται στην Ευρώπη, σε ποια κατεύθυνση εκτιμάτε ότι πρέπει να αντιμετωπίζονται τέτοια ζητήματα;
Στα μάτια ενός απόστρατου κυριαρχεί, πρώτα απ΄όλα, η εικόνα των οπλισμένων στρατιωτών με φόντο τον πύργο του ΄Αιφελ. Συγχρόνως, όμως, έρχεται στο μυαλό η δήλωση πρώην αρχηγού του Γενικού επιτελείου του ΠΝ ότι τρεις φορές στη θητεία του, είχε ζητηθεί από τους αρχηγούς η ανάπτυξη στρατιωτικών τμημάτων σε ρόλο κατασταλτικό στο εσωτερικό της χώρας. Όπως θυμόμαστε, κατά τη διάρκεια παρέλασης στη Θεσσαλονίκη, είδαμε άνδρες της αερομεταφερόμενης ταξιαρχίας (εκπαιδευμένης κατά τα ΝΑΤΟικά πρότυπα και στη διάθεση της λυκοσυμμαχίας) σε καθήκοντα φρούρησης του χώρου των επισήμων.
Μετά τα γεγονότα στο Παρίσι και το Βέλγιο στην ΕΕ αναπτύσσεται ένα κλίμα τρομοϋστερίας - που αντικειμενικά εξυπηρετεί και αντιλαϊκά σχέδια όπως αυτά που ενισχύουν τα μέτρα καταστολής και αντι-μεταναστευτικής πολιτικής. Πλάι στην «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και του εξτρεμισμού» όπως λένε, ήδη άρχισε να μπαίνει και η αντιμετώπιση του «ριζοσπαστισμού», που μπορεί να αξιοποιηθεί εναντίον των εργατικών, λαϊκών κινημάτων.
Δυνάμεις από όλο το πολιτικό φάσμα διακηρύσσουν - στον έναν ή τον άλλο βαθμό - την ανάγκη να δυναμώνει εντός και εκτός συνόρων ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας», ένας πόλεμος στο πλαίσιο του οποίου, μη ξεχνάμε, συγκροτήθηκε και «διεθνής συνασπισμός» εναντίον του «Ισλαμικού Κράτους», που όμως δεν είναι παρά δημιούργημα των ίδιων που σήμερα το καταδικάζουν.
Για το ΚΚΕ η αποστολή του στρατού είναι αποκλειστικά η φύλαξη των συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Από την άλλη μεριά, πρέπει να απομονώνονται ακροδεξιές δυνάμεις και οργανώσεις που σκορπούν το δηλητήριο του ρατσισμού.
Τι προτάσεις θα μπορούσε να διατυπώσει σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, μια «ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση» που προτάσσει αυτήν την στιγμή, το ΚΚΕ. Ποιες από αυτές είναι άμεσης προτεραιότητας;
Τελείως ενδεικτικά μια ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση θα κάνει τα πάντα, ώστε ο λαός να ενισχύσει το αντιιμπεριαλιστικό - φιλειρηνικό κίνημα στη χώρα και στο εξωτερικό, θα προτείνει την αποδέσμευση της χώρας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ και θα αντιταχθεί σε κάθε προσπάθεια ενίσχυσης τους με νέα κράτη. Θα προβάλει μια λύση στο Κυπριακό για μια Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, με μια μοναδική κυριαρχία, ιθαγένεια και διεθνή παρουσία χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες. Θα καταδικάσει κάθε νέα ισραηλινή επιδρομή σε βάρος των Παλαιστινίων, δείχνοντας και όσους, έμμεσα ή άμεσα στηρίζουν την ισραηλινή επιθετικότητα.
Σαν μέτρα άμεσης προτεραιότητας θα μπορούσαν να διατυπωθούν το κλείσιμο των ξένων βάσεων, η διακήρυξη ότι δεν αναγνωρίζεται η ισχύ καμιάς στρατιωτικής συμφωνίας - μνημονίου που μετατρέπει τη χώρα σε ορμητήριο εναντίον ξένων λαών, καθώς και η άμεση επιστροφή του στρατιωτικού προσωπικού και κάθε είδους πολεμικού εξοπλισμού από αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Κάτω από ποιες συνθήκες θα μπορούσε η Ελλάδα να επωφεληθεί από τη γεωγραφική της θέση σε ότι αφορά τα κυριαρχικά της δικαιώματα και την αποτροπή απειλών εις βάρος της;
Σήμερα σε συνθήκες καπιταλισμού, η περίπτωση Ουκρανίας και Κριμαίας είναι χαρακτηριστική, καθώς βρίσκονται σε θέση κλειδί για τη διακίνηση ενεργειακών πρώτων υλών από την Ανατολή στη Δύση. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι αυτή ακριβώς η κομβική θέση τους είναι και λόγος για τον οποίο έχει ξεσπάσει εκεί πόλεμος με ευθύνες ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και Ρωσίας. Τα μεγάλα μονοπωλιακά συμφέροντα, όταν δεν μπορούν να τα βρουν με ειρηνικά μέσα κατά τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς, δεν διστάζουν να καταφύγουν στον πόλεμο.
Αντίστοιχο πρόβλημα, υπό ορισμένες συνθήκες, εντός καπιταλισμού μπορεί να αντιμετωπίσει και η χώρα μας που βρίσκεται μεταξύ τριών ηπείρων, της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής. Αυτή η θέση της χώρας, που σήμερα, με βάση την περίπτωση της Ουκρανίας και όχι μόνο, είναι πιθανό να αποτελεί μειονέκτημα, θα γίνει πλεονέκτημα για τον λαό και τη χώρα, εφόσον η εξουσία αλλάξει χέρια και από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα περάσει στον λαό. Μια τέτοια εξέλιξη στη χώρα θα δράσει σαν καταλύτης και σε γειτονικές χώρες ώστε να δρομολογηθούν και εκεί κοινωνικές αλλαγές. Έτσι μόνο, στο πλαίσιο του αμοιβαίου οφέλους μεταξύ των λαών, θα προκύψει πραγματική ειρήνη ανάμεσα τους και όχι η ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο που ισχύει σήμερα.
ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/NewsTheme.asp?id=2209238
Πηγή:www.capital.gr
Ο κ. Ντουνιαδάκης απαντά για το κλίμα που διαμορφώνεται στην ΕΕ μετά τα τραγικά γεγονότα στην Γαλλία και στο Βέλγιο. Επίσης, μιλά για τις προτάσεις που μπορεί να διατυπώσει σε θέματα εξωτερικής πολιτικής μια «ισχυρή εργατική-λαϊκή αντιπολίτευση» και αναπτύσσει, τέλος, τις σκέψεις του για το κάτω από ποιες συνθήκες μπορεί η Ελλάδα να επωφεληθεί από τη γεωγραφική της θέση για την αποτροπή απειλών εις βάρος της.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη του Γ. Ντουνιαδάκη
Ποια είναι τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα και η νέα κυβέρνηση στο προσεχές διάστημα και πως τοποθετείται το ΚΚΕ απέναντι σε αυτά;
Πολύ νωρίς, στις 5 Φεβρουαρίου για παράδειγμα, θα έχει σύνοδο υπουργών άμυνας (ΥΠΑΜ) του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλες. Η ατζέντα δεν είναι ακόμα γνωστή, μπορούμε όμως να θεωρήσουμε σίγουρη τη συζήτηση για την πρόοδο της υλοποίησης του «Σχεδίου Ετοιμότητας Δράσης του ΝΑΤΟ» (NATO Readiness Action Plan), που αποφασίστηκε στη σύνοδο κορυφής του Σεπτεμβρίου και αφορά τόσο τη Ρωσία όσο και τη Μ. Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Επίσης, θα εξεταστεί η πρόοδος για τη δημιουργία της νέας δύναμης «πολύ υψηλής ετοιμότητας, ικανής να αναπτυχθεί μέσα σε πολύ λίγες μέρες», η συγκρότηση νέων μονάδων και η ενίσχυση στρατηγείων που ήδη υπάρχουν. Είναι γνωστό ότι σ΄ αυτήν την ενίσχυση παρουσίας της "λυκοσυμμαχίας" στην ανατολική Ευρώπη θα συμβάλουν σε κυκλική βάση όλοι οι σύμμαχοι και χώρα μας. Πρόκειται για ένα σχέδιο καθαρά πολεμικής προετοιμασίας, ειδικά στην ανατολική Ευρώπη χωρίς όμως να παραμελείται η Μ. Ανατολή και η Αφρική!
Αντίστοιχη δραστηριότητα αναπτύσσει και η ΕΕ σε σχέση τόσο με την ανανέωση των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας, όσο και για τη στήριξη της Ουκρανίας, εμμένοντας στη μη αναγνώριση των τετελεσμένων στην Κριμαία, ζητήματα που θα συζητηθούν, μεταξύ άλλων, στο επόμενο Συμβούλιο της Ευρώπης τον ερχόμενο Μάρτιο.
Από τα παραπάνω φαίνεται καθαρά, νομίζω, ο κίνδυνος για τον οποίο μιλάει μόνο το ΚΚΕ, να εμπλακεί η χώρα σε έναν γενικότερο ιμπεριαλιστικό πόλεμο μέσα από την ένταξη της σε ΕΕ και ΝΑΤΟ. Είναι όμως απορίας άξιο, πως θα αντιδράσει σε μια τέτοια περίπτωση, ή σε νέες ΝΑΤΟικές επιδρομές μια «αριστερή» κυβέρνηση που πριν εκλεγεί έχει επανειλημμένα διαβεβαιώσει ότι δεν τίθεται κανένα θέμα στη σχέση της χώρας με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Η νέα κυβέρνηση, όπως είναι λογικό, θα έχει να αντιμετωπίσει τις τουρκικές παραβιάσεις και προκλήσεις. Παράλληλα, θα αντιμετωπίσει και τις πάγιες τουρκικές διεκδικήσεις σε βάρος των συνόρων της Ελλάδας στη θάλασσα και τον αέρα παρά το Διεθνές Δίκαιο, την αμφισβήτηση της κυριαρχίας σε νησίδες του πελάγους, το μοίρασμα του Αιγαίου στη μέση, διεκδικήσεις που όλες έχουν την έμμεση - άμεση στήριξη των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Στις μέρες μας, οι διεκδικήσεις από τουρκικής πλευράς όπως είναι γνωστό φθάνουν στα ζητήματα γύρω από την ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ εξακολουθεί να ισχύει η απειλή πολέμου από την γειτονική ΝΑΤΟική σύμμαχο απέναντι στην χώρα.
Αυτό που, παρά τις τουρκικές διεκδικήσεις και αμφισβητήσεις, πηγαίνει όλο και καλύτερα είναι τα κέρδη ελληνικών και τουρκικών επιχειρήσεων που διογκώνονται κατά την μεταξύ τους συνεργασία. Πρόκειται για ένα αλισιβερίσι που όπως εκτιμάται αποτελεί γενική δοκιμή για την συνδιαχείρηση, με τις ευλογίες ΕΕ -ΝΑΤΟ- ΗΠΑ, του Αιγαίου και του πλούτου που κρύβει.
Νομίζουμε, όλα αυτά δεν συνιστούν «εξασφάλιση» των συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας σύμφωνα με το επιχείρημα των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων για την παραμονή σε ΝΑΤΟ - ΕΕ. Ας μη ξεχνάμε, επίσης, τον ρόλο του ΝΑΤΟ στην εισβολή και κατοχή της μισής σχεδόν Κύπρου, καθώς και την πίεση που ασκήθηκε από ΕΕ και ΝΑΤΟ για την οριστικοποίηση της διαίρεσης του νησιού με το σχέδιο Ανάν. Για όλους τους πιο πάνω λόγους, και όχι μόνο, το ΚΚΕ ξεκαθαρίζει ότι έχει σαν στόχο του την αποδέσμευση της χώρας από ΝΑΤΟ - ΕΕ.
Με αφορμή τα τραγικά γεγονότα στην Γαλλία, στο Βέλγιο και το κλίμα που διαμορφώνεται στην Ευρώπη, σε ποια κατεύθυνση εκτιμάτε ότι πρέπει να αντιμετωπίζονται τέτοια ζητήματα;
Στα μάτια ενός απόστρατου κυριαρχεί, πρώτα απ΄όλα, η εικόνα των οπλισμένων στρατιωτών με φόντο τον πύργο του ΄Αιφελ. Συγχρόνως, όμως, έρχεται στο μυαλό η δήλωση πρώην αρχηγού του Γενικού επιτελείου του ΠΝ ότι τρεις φορές στη θητεία του, είχε ζητηθεί από τους αρχηγούς η ανάπτυξη στρατιωτικών τμημάτων σε ρόλο κατασταλτικό στο εσωτερικό της χώρας. Όπως θυμόμαστε, κατά τη διάρκεια παρέλασης στη Θεσσαλονίκη, είδαμε άνδρες της αερομεταφερόμενης ταξιαρχίας (εκπαιδευμένης κατά τα ΝΑΤΟικά πρότυπα και στη διάθεση της λυκοσυμμαχίας) σε καθήκοντα φρούρησης του χώρου των επισήμων.
Μετά τα γεγονότα στο Παρίσι και το Βέλγιο στην ΕΕ αναπτύσσεται ένα κλίμα τρομοϋστερίας - που αντικειμενικά εξυπηρετεί και αντιλαϊκά σχέδια όπως αυτά που ενισχύουν τα μέτρα καταστολής και αντι-μεταναστευτικής πολιτικής. Πλάι στην «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και του εξτρεμισμού» όπως λένε, ήδη άρχισε να μπαίνει και η αντιμετώπιση του «ριζοσπαστισμού», που μπορεί να αξιοποιηθεί εναντίον των εργατικών, λαϊκών κινημάτων.
Δυνάμεις από όλο το πολιτικό φάσμα διακηρύσσουν - στον έναν ή τον άλλο βαθμό - την ανάγκη να δυναμώνει εντός και εκτός συνόρων ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας», ένας πόλεμος στο πλαίσιο του οποίου, μη ξεχνάμε, συγκροτήθηκε και «διεθνής συνασπισμός» εναντίον του «Ισλαμικού Κράτους», που όμως δεν είναι παρά δημιούργημα των ίδιων που σήμερα το καταδικάζουν.
Για το ΚΚΕ η αποστολή του στρατού είναι αποκλειστικά η φύλαξη των συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Από την άλλη μεριά, πρέπει να απομονώνονται ακροδεξιές δυνάμεις και οργανώσεις που σκορπούν το δηλητήριο του ρατσισμού.
Τι προτάσεις θα μπορούσε να διατυπώσει σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, μια «ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση» που προτάσσει αυτήν την στιγμή, το ΚΚΕ. Ποιες από αυτές είναι άμεσης προτεραιότητας;
Τελείως ενδεικτικά μια ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση θα κάνει τα πάντα, ώστε ο λαός να ενισχύσει το αντιιμπεριαλιστικό - φιλειρηνικό κίνημα στη χώρα και στο εξωτερικό, θα προτείνει την αποδέσμευση της χώρας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ και θα αντιταχθεί σε κάθε προσπάθεια ενίσχυσης τους με νέα κράτη. Θα προβάλει μια λύση στο Κυπριακό για μια Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, με μια μοναδική κυριαρχία, ιθαγένεια και διεθνή παρουσία χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες. Θα καταδικάσει κάθε νέα ισραηλινή επιδρομή σε βάρος των Παλαιστινίων, δείχνοντας και όσους, έμμεσα ή άμεσα στηρίζουν την ισραηλινή επιθετικότητα.
Σαν μέτρα άμεσης προτεραιότητας θα μπορούσαν να διατυπωθούν το κλείσιμο των ξένων βάσεων, η διακήρυξη ότι δεν αναγνωρίζεται η ισχύ καμιάς στρατιωτικής συμφωνίας - μνημονίου που μετατρέπει τη χώρα σε ορμητήριο εναντίον ξένων λαών, καθώς και η άμεση επιστροφή του στρατιωτικού προσωπικού και κάθε είδους πολεμικού εξοπλισμού από αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Κάτω από ποιες συνθήκες θα μπορούσε η Ελλάδα να επωφεληθεί από τη γεωγραφική της θέση σε ότι αφορά τα κυριαρχικά της δικαιώματα και την αποτροπή απειλών εις βάρος της;
Σήμερα σε συνθήκες καπιταλισμού, η περίπτωση Ουκρανίας και Κριμαίας είναι χαρακτηριστική, καθώς βρίσκονται σε θέση κλειδί για τη διακίνηση ενεργειακών πρώτων υλών από την Ανατολή στη Δύση. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι αυτή ακριβώς η κομβική θέση τους είναι και λόγος για τον οποίο έχει ξεσπάσει εκεί πόλεμος με ευθύνες ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και Ρωσίας. Τα μεγάλα μονοπωλιακά συμφέροντα, όταν δεν μπορούν να τα βρουν με ειρηνικά μέσα κατά τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς, δεν διστάζουν να καταφύγουν στον πόλεμο.
Αντίστοιχο πρόβλημα, υπό ορισμένες συνθήκες, εντός καπιταλισμού μπορεί να αντιμετωπίσει και η χώρα μας που βρίσκεται μεταξύ τριών ηπείρων, της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής. Αυτή η θέση της χώρας, που σήμερα, με βάση την περίπτωση της Ουκρανίας και όχι μόνο, είναι πιθανό να αποτελεί μειονέκτημα, θα γίνει πλεονέκτημα για τον λαό και τη χώρα, εφόσον η εξουσία αλλάξει χέρια και από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα περάσει στον λαό. Μια τέτοια εξέλιξη στη χώρα θα δράσει σαν καταλύτης και σε γειτονικές χώρες ώστε να δρομολογηθούν και εκεί κοινωνικές αλλαγές. Έτσι μόνο, στο πλαίσιο του αμοιβαίου οφέλους μεταξύ των λαών, θα προκύψει πραγματική ειρήνη ανάμεσα τους και όχι η ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο που ισχύει σήμερα.
ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/NewsTheme.asp?id=2209238
Πηγή:www.capital.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γιάγκος: Κανάκη είσαι ανθέλληνας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ