2012-05-09 09:02:12
ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ
Όπως διαβάζω κι ερμηνεύω το αποτέλεσμα των κοινοβουλευτικών εκλογών της 6ης Μαΐου, πουθενά ο ελληνικός λαός δεν φαίνεται να δίνει εντολή να κυβερνήσει ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Τι φαίνεται να λέει ο λαός; Βρείτε τα όλοι μαζί για να βγούμε από το αδιέξοδο. Μόνον αυτό είναι το μήνυμα των εκλογών.
Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν υποκειμενικές κομματικές ερμηνείες. Με άλλα λόγια καλούνται όλοι να βάλουν τόσο νερό στο κρασί τους όσο χρειάζεται για να βρεθεί η χρυσή τομή.
Έχω την εντύπωση όμως ότι και η νέα εποχή που κάποιοι ευαγγελίζονται ξεκινάει λάθος. Δυστυχώς πρώτιστο μέλημα συνεχίζει αδιαλείπτως να είναι το κομματικό συμφέρον παρ’ ότι επικαλούνται μονίμως το συμφέρον της χώρας. Μου έκανε εντύπωση, για παράδειγμα, ότι ο πρόεδρος Α. Τσίπρας θυμήθηκε τον «καλπονοθευτικό εκλογικό νόμο» ως προς τις 50 έδρες που δίνει χάρισμα στο πρώτο κόμμα – αλήθεια τι θα έκανε αν τις είχε κερδίσει ο ίδιος; – ξέχασε όμως να αναφερθεί στο 19% των Ελλήνων που ο ίδιος αυτός νόμος άφησε χωρίς εκπροσώπηση στη νέα Βουλή.
Προσωπικά θα θεωρούσα επιβεβλημένο σε όσους επικαλούνται τη νέα εποχή, τα νέα ήθη, μία νέα Ελλάδα αριστερών προοδευτικών προδιαγραφών, να έχουν πάντα κατά νου, ότι μαζί με το 35% της αποχής η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων ψηφοφόρων, δεν ψήφισε κανένα από αυτούς που μας εκπροσωπούν σήμερα στη Βουλή Μακάρι να βγω ψεύτης όμως έχω την πεποίθηση ότι η παθογένεια του λαϊκισμού είναι βαθειά ριζωμένη στη ψυχή του Έλληνα, σχεδόν 200 χρόνια τώρα και δεν πρόκειται να κοπεί από τη μια μέρα στην άλλη. Έτσι λοιπόν για να θυμηθώ αυτά που η γενιά μου έχει ζήσει, ο λαός πίστεψε βαθειά στο «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και στο «Έξω οι Βάσεις», συνθήματα τα οποία έπαιξαν το ρόλο τους μέχρι την ανάρρηση στην εξουσία, όμως ξεχάσθηκαν εν μία νυκτί αμέσως μετά και ουδέποτε έγιναν πράξη.Ο ίδιος ελληνικός λαός που πήγε να τιμωρήσει παραδειγματικά έναν πρωθυπουργό το 1989 θεώρησε ότι έκανε λάθος και τον ανέδειξε εκ νέου πρωθυπουργό, με άνεση, λίγα μόλις χρόνια αργότερα.Ο ίδιος αυτός λαός έμεινε στα λάθη της διακυβέρνησης της ΝΔ, έκλεισε τα αυτιά του στο «έχουμε πρόβλημα» του Κώστα Καραμανλή και τον τιμώρησε δείχνοντας ότι πείσθηκε ελαφρά τη καρδία «ότι χρήματα υπάρχουν» για να καταλήξει σήμερα εδώ.Ο ίδιος λαός λοιπόν συλλαμβάνει το μήνυμα της εποχής με βάση την παράδοση 200 ετών, τη φαυλοκρατία και την πελατειακή σχέση, τους μόνους ουσιαστικούς λόγους για τους οποίους θεωρεί ότι υπάρχουν οι πολιτικοί τους οποίους ψηφίζει.Ο ίδιος λαός λοιπόν αντελήφθη με τον πιο σκληρό τρόπο ότι το πάρτι τελείωσε, ότι κανείς πλέον από τους πάτρωνες του δεν πρόκειται να τον διορίσει γιατί μέχρι τώρα το έκανε με δανεικά κι αυτά τελείωσαν.
Όμως ο λαός είναι ο ίδιος, δεν έχει αλλάξει και έχει μάθει στα πάρτι. Σαν το κακομαθημένο παιδί που έχει μάθει στο μπόλικο χαρτζιλίκι και σιχτιρίζει επειδή κόπηκε. Έτσι τον έμαθαν να ζει. Τι κάνει λοιπόν; Πολύ απλά ψάχνει να βρει αλλού στήριγμα. Ψάχνει να βρει αυτόν που θα του χαϊδέψει τα αυτιά και θα του δώσει υποσχέσεις.Ψάχνει να βρει αυτόν που θα του υποσχεθεί τη θεραπεία της ασθένειας, χωρίς καν να ρωτήσει: Έχει βρεθεί το φάρμακο ή μήπως όχι; Με άλλα λόγια ψάχνει εναγωνίως αυτόν που θα του ψιθυρίσει το υπέροχο σύνθημα μη σε νοιάζει θα μείνουμε στην Ευρώπη και με τον τσαμπουκά μας δεν θα πληρώσουμε. Θέλετε κι άλλα ανέκδοτα; (Όσοι ενδιαφέρεσθε σας παραπέμπω να διαβάσετε το κατατοπιστικότατο άρθρο του κ. Ευάνθη Χατζηβασιλείου, καθηγητού Ιστορικού στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στην «Καθημερινή» στις 5-5-2012).
Πηγή: Μάτριξ24
InfoGnomon
Όπως διαβάζω κι ερμηνεύω το αποτέλεσμα των κοινοβουλευτικών εκλογών της 6ης Μαΐου, πουθενά ο ελληνικός λαός δεν φαίνεται να δίνει εντολή να κυβερνήσει ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Τι φαίνεται να λέει ο λαός; Βρείτε τα όλοι μαζί για να βγούμε από το αδιέξοδο. Μόνον αυτό είναι το μήνυμα των εκλογών.
Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν υποκειμενικές κομματικές ερμηνείες. Με άλλα λόγια καλούνται όλοι να βάλουν τόσο νερό στο κρασί τους όσο χρειάζεται για να βρεθεί η χρυσή τομή.
Έχω την εντύπωση όμως ότι και η νέα εποχή που κάποιοι ευαγγελίζονται ξεκινάει λάθος. Δυστυχώς πρώτιστο μέλημα συνεχίζει αδιαλείπτως να είναι το κομματικό συμφέρον παρ’ ότι επικαλούνται μονίμως το συμφέρον της χώρας. Μου έκανε εντύπωση, για παράδειγμα, ότι ο πρόεδρος Α. Τσίπρας θυμήθηκε τον «καλπονοθευτικό εκλογικό νόμο» ως προς τις 50 έδρες που δίνει χάρισμα στο πρώτο κόμμα – αλήθεια τι θα έκανε αν τις είχε κερδίσει ο ίδιος; – ξέχασε όμως να αναφερθεί στο 19% των Ελλήνων που ο ίδιος αυτός νόμος άφησε χωρίς εκπροσώπηση στη νέα Βουλή.
Προσωπικά θα θεωρούσα επιβεβλημένο σε όσους επικαλούνται τη νέα εποχή, τα νέα ήθη, μία νέα Ελλάδα αριστερών προοδευτικών προδιαγραφών, να έχουν πάντα κατά νου, ότι μαζί με το 35% της αποχής η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων ψηφοφόρων, δεν ψήφισε κανένα από αυτούς που μας εκπροσωπούν σήμερα στη Βουλή Μακάρι να βγω ψεύτης όμως έχω την πεποίθηση ότι η παθογένεια του λαϊκισμού είναι βαθειά ριζωμένη στη ψυχή του Έλληνα, σχεδόν 200 χρόνια τώρα και δεν πρόκειται να κοπεί από τη μια μέρα στην άλλη. Έτσι λοιπόν για να θυμηθώ αυτά που η γενιά μου έχει ζήσει, ο λαός πίστεψε βαθειά στο «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και στο «Έξω οι Βάσεις», συνθήματα τα οποία έπαιξαν το ρόλο τους μέχρι την ανάρρηση στην εξουσία, όμως ξεχάσθηκαν εν μία νυκτί αμέσως μετά και ουδέποτε έγιναν πράξη.Ο ίδιος ελληνικός λαός που πήγε να τιμωρήσει παραδειγματικά έναν πρωθυπουργό το 1989 θεώρησε ότι έκανε λάθος και τον ανέδειξε εκ νέου πρωθυπουργό, με άνεση, λίγα μόλις χρόνια αργότερα.Ο ίδιος αυτός λαός έμεινε στα λάθη της διακυβέρνησης της ΝΔ, έκλεισε τα αυτιά του στο «έχουμε πρόβλημα» του Κώστα Καραμανλή και τον τιμώρησε δείχνοντας ότι πείσθηκε ελαφρά τη καρδία «ότι χρήματα υπάρχουν» για να καταλήξει σήμερα εδώ.Ο ίδιος λαός λοιπόν συλλαμβάνει το μήνυμα της εποχής με βάση την παράδοση 200 ετών, τη φαυλοκρατία και την πελατειακή σχέση, τους μόνους ουσιαστικούς λόγους για τους οποίους θεωρεί ότι υπάρχουν οι πολιτικοί τους οποίους ψηφίζει.Ο ίδιος λαός λοιπόν αντελήφθη με τον πιο σκληρό τρόπο ότι το πάρτι τελείωσε, ότι κανείς πλέον από τους πάτρωνες του δεν πρόκειται να τον διορίσει γιατί μέχρι τώρα το έκανε με δανεικά κι αυτά τελείωσαν.
Όμως ο λαός είναι ο ίδιος, δεν έχει αλλάξει και έχει μάθει στα πάρτι. Σαν το κακομαθημένο παιδί που έχει μάθει στο μπόλικο χαρτζιλίκι και σιχτιρίζει επειδή κόπηκε. Έτσι τον έμαθαν να ζει. Τι κάνει λοιπόν; Πολύ απλά ψάχνει να βρει αλλού στήριγμα. Ψάχνει να βρει αυτόν που θα του χαϊδέψει τα αυτιά και θα του δώσει υποσχέσεις.Ψάχνει να βρει αυτόν που θα του υποσχεθεί τη θεραπεία της ασθένειας, χωρίς καν να ρωτήσει: Έχει βρεθεί το φάρμακο ή μήπως όχι; Με άλλα λόγια ψάχνει εναγωνίως αυτόν που θα του ψιθυρίσει το υπέροχο σύνθημα μη σε νοιάζει θα μείνουμε στην Ευρώπη και με τον τσαμπουκά μας δεν θα πληρώσουμε. Θέλετε κι άλλα ανέκδοτα; (Όσοι ενδιαφέρεσθε σας παραπέμπω να διαβάσετε το κατατοπιστικότατο άρθρο του κ. Ευάνθη Χατζηβασιλείου, καθηγητού Ιστορικού στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στην «Καθημερινή» στις 5-5-2012).
Πηγή: Μάτριξ24
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έτριβαν τα μάτια τους οι πολιτικοί στο Μεξικό
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
