2016-05-12 12:29:19
Είναι ν’ απορεί κανείς με τους πανηγυρισμούς της Κυβέρνησης Είναι ν’ απορεί κανείς με τον τρόπο με τον οποίο προσπαθούν ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και δορυφόροι, να διαχειριστούν μια ολοκληρωτική καταστροφή των περίφημων «κόκκινων γραμμών», που οι ίδιοι είχαν θέσει.
Η πραγματικότητα δεν μπορεί να αλλάξει, ακόμα και αν την κοιτάξει κανείς με τα παραμορφωτικά γυαλιά του κυβερνητικού (δες τροικανού) υπαλλήλου.
Τα δώσανε όλα και πήρανε αίμα και πόνο για το λαό, βάζοντας φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους στη σκληρότερη και πιο αδιέξοδη πολιτική επιλογή.
Ασφαλιστικό λαιμητόμος για όλους και, κυρίως, για τους νέους εργαζόμενους, που όχι μόνο δε δίνει διεξόδους, αλλά με τα επίσημα στοιχεία της Κυβέρνησης, οδηγεί σε αύξηση της ασφαλιστικής δαπάνης τα αμέσως επόμενα χρόνια.
Φορολογικά μέτρα που έρχονται να ολοκληρώσουν τη φτωχοποίηση της κοινωνίας, αποδεικνύοντας ότι οι σκληρότερες πολιτικές μπορεί να σχεδιαστούν από δήθεν αριστερούς που ξαφνικά αποκτούν υπαλληλική σχέση με τη διαχείριση της εξουσίας
. Το κουστούμι , από τα πειράματα «περηφάνιας» των Τσίπρα και Καμμένου, στοίχισε στον ελληνικό λαό 5,4 δις. Το επιπλέον αυτό κόστος οδηγεί, όχι απλά σε μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος και των συντάξεων, αλλά σε αγωνία επιβίωσης ολόκληρο το λαό και καταστροφή κάθε μικρής και μεσαίας επιχείρησης που άντεχε ακόμη.
Η υπερ-φορολόγηση, η φτώχεια, η ανεργία, η καταστροφή της επιχειρηματικότητας, η διάλυση του κοινωνικού κράτους (παιδεία – υγεία – κοινωνική ασφάλιση) δεσμεύουν τη χώρα για πολλά χρόνια στον φαύλο κύκλο της υπο-ανάπτυξης, της εξάρτησης και των αδιεξόδων.
Είναι το πολιτικό μίγμα της πιο καταστροφικής πολιτικής που θα μπορούσε να επιλεγεί. Όχι γιατί τελείωσαν οι «αυταπάτες» του Πρωθυπουργού, ούτε επειδή θα πρέπει, κατά τον ίδιο, να «μιλήσουμε επιτέλους τη γλώσσα της αλήθειας». Αλλά γιατί συνειδητά επέλεξαν ανάμεσα στην αξιοπρέπεια και τον εξευτελισμό της υποταγής, το δεύτερο. Γιατί αυτός ο δρόμος διασφαλίζει την παραμονή – έστω και για λίγο ακόμα χρόνο – στην εξουσία, γιατί η υποταγή είναι το λογικό αποτέλεσμα της ήττας, όταν η μάχη δίνεται με όρους ιδιοτέλειας.
Η θεσμοθέτηση του «κόφτη» που περιλαμβάνει μισθούς και συντάξεις ισοδυναμεί με τη θεσμοθέτηση νέων προληπτικών μέτρων και ακόμα χειρότερα δεσμεύει τη χώρα εσαεί και ολοκληρωτικά .
Η δημιουργία του υπερ-ταμείου ιδιωτικοποιήσεων παραδίδει τη διαχείριση του πλούτου της χώρας στους δανειστές. Και αλήθεια αν αυτό δεν είναι ξεπούλημα τι είναι τελικά;
Η γενικόλογη αναφορά στην τελευταία συμφωνία για συζήτηση για το χρέος, αν είναι αναγκαίο, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, σηματοδοτεί το τέλος της όποιας προσπάθειας να μειωθεί το χρέος. Πού πήγανε οι μεγάλες κουβέντες, τα λόγια τα μεγάλα, οι ψεύτικες υποσχέσεις;
Και όμως πανηγυρίζουν! Μιλούν για καλές ειδήσεις για τη χώρα! Χαμογελούν! Μοιράζουν απλόχερα και άλλες αυταπάτες και άλλα ψέματα μετατρέποντας την ανικανότητα σε πολιτική εξαπάτηση.
Η ανατροπή αυτής της πολιτικής αποτελεί όρο επιβίωσης του λαού και της χώρας.
Η ανατροπή της όμως δεν μπορεί να γίνει με ευχολόγια και συνεργασίες με εκλογική στόχευση. Η αποκατάσταση της ισορροπίας του πολιτικού συστήματος και η αναζήτηση της χαμένης τιμής της προοδευτικής παράταξης απαιτεί δράση στην κοινωνία και όχι συμφωνίες κορυφής.
Απαιτεί πλατιά ενότητα στη βάση μιας συγκεκριμένης προοδευτικής πρότασης και όχι ανακυκλώσεις των πολιτικών απόψεων που οδήγησαν στην απαξίωσή της. Απαιτεί όραμα, στρατηγικό σχέδιο και καθαρή πολιτική πρόταση υλοποίησής του και όχι νεφελώδεις διακηρύξεις για τη σοσιαλδημοκρατία που μπορεί να είναι και με τον ένα και με τον άλλο.
Η διέξοδος για το λαό πρέπει να χαραχθεί σε ίσιο και καθαρό δρόμο και όχι στην πεπατημένη των συμβιβασμών και των εκλογικών αναγκαιοτήτων.
Υ.Γ.
Για τους ευνοημένους άλλων εποχών της δημοκρατικής παράταξης, που ανακάλυψαν πρόσφατα «το φως το αληθινό» στη μνημονιακή πολιτική των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και θεωρούν πως οι υποτιθέμενες «προοδευτικές» τους απόψεις ταυτίζονται με αυτές του Καμμένου και των κυβερνητικών του εταίρων, προβάροντας κοστούμια εξουσίας, το μόνο που έχουμε να πούμε είναι ότι η πολιτική αναξιοπρέπεια και ο προσωπικός τυχοδιωκτισμός έχουν και όρια. Και αυτοί τα έχουν ξεπεράσει προ πολλού!
Tromaktiko
Η πραγματικότητα δεν μπορεί να αλλάξει, ακόμα και αν την κοιτάξει κανείς με τα παραμορφωτικά γυαλιά του κυβερνητικού (δες τροικανού) υπαλλήλου.
Τα δώσανε όλα και πήρανε αίμα και πόνο για το λαό, βάζοντας φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους στη σκληρότερη και πιο αδιέξοδη πολιτική επιλογή.
Ασφαλιστικό λαιμητόμος για όλους και, κυρίως, για τους νέους εργαζόμενους, που όχι μόνο δε δίνει διεξόδους, αλλά με τα επίσημα στοιχεία της Κυβέρνησης, οδηγεί σε αύξηση της ασφαλιστικής δαπάνης τα αμέσως επόμενα χρόνια.
Φορολογικά μέτρα που έρχονται να ολοκληρώσουν τη φτωχοποίηση της κοινωνίας, αποδεικνύοντας ότι οι σκληρότερες πολιτικές μπορεί να σχεδιαστούν από δήθεν αριστερούς που ξαφνικά αποκτούν υπαλληλική σχέση με τη διαχείριση της εξουσίας
Η υπερ-φορολόγηση, η φτώχεια, η ανεργία, η καταστροφή της επιχειρηματικότητας, η διάλυση του κοινωνικού κράτους (παιδεία – υγεία – κοινωνική ασφάλιση) δεσμεύουν τη χώρα για πολλά χρόνια στον φαύλο κύκλο της υπο-ανάπτυξης, της εξάρτησης και των αδιεξόδων.
Είναι το πολιτικό μίγμα της πιο καταστροφικής πολιτικής που θα μπορούσε να επιλεγεί. Όχι γιατί τελείωσαν οι «αυταπάτες» του Πρωθυπουργού, ούτε επειδή θα πρέπει, κατά τον ίδιο, να «μιλήσουμε επιτέλους τη γλώσσα της αλήθειας». Αλλά γιατί συνειδητά επέλεξαν ανάμεσα στην αξιοπρέπεια και τον εξευτελισμό της υποταγής, το δεύτερο. Γιατί αυτός ο δρόμος διασφαλίζει την παραμονή – έστω και για λίγο ακόμα χρόνο – στην εξουσία, γιατί η υποταγή είναι το λογικό αποτέλεσμα της ήττας, όταν η μάχη δίνεται με όρους ιδιοτέλειας.
Η θεσμοθέτηση του «κόφτη» που περιλαμβάνει μισθούς και συντάξεις ισοδυναμεί με τη θεσμοθέτηση νέων προληπτικών μέτρων και ακόμα χειρότερα δεσμεύει τη χώρα εσαεί και ολοκληρωτικά .
Η δημιουργία του υπερ-ταμείου ιδιωτικοποιήσεων παραδίδει τη διαχείριση του πλούτου της χώρας στους δανειστές. Και αλήθεια αν αυτό δεν είναι ξεπούλημα τι είναι τελικά;
Η γενικόλογη αναφορά στην τελευταία συμφωνία για συζήτηση για το χρέος, αν είναι αναγκαίο, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, σηματοδοτεί το τέλος της όποιας προσπάθειας να μειωθεί το χρέος. Πού πήγανε οι μεγάλες κουβέντες, τα λόγια τα μεγάλα, οι ψεύτικες υποσχέσεις;
Και όμως πανηγυρίζουν! Μιλούν για καλές ειδήσεις για τη χώρα! Χαμογελούν! Μοιράζουν απλόχερα και άλλες αυταπάτες και άλλα ψέματα μετατρέποντας την ανικανότητα σε πολιτική εξαπάτηση.
Η ανατροπή αυτής της πολιτικής αποτελεί όρο επιβίωσης του λαού και της χώρας.
Η ανατροπή της όμως δεν μπορεί να γίνει με ευχολόγια και συνεργασίες με εκλογική στόχευση. Η αποκατάσταση της ισορροπίας του πολιτικού συστήματος και η αναζήτηση της χαμένης τιμής της προοδευτικής παράταξης απαιτεί δράση στην κοινωνία και όχι συμφωνίες κορυφής.
Απαιτεί πλατιά ενότητα στη βάση μιας συγκεκριμένης προοδευτικής πρότασης και όχι ανακυκλώσεις των πολιτικών απόψεων που οδήγησαν στην απαξίωσή της. Απαιτεί όραμα, στρατηγικό σχέδιο και καθαρή πολιτική πρόταση υλοποίησής του και όχι νεφελώδεις διακηρύξεις για τη σοσιαλδημοκρατία που μπορεί να είναι και με τον ένα και με τον άλλο.
Η διέξοδος για το λαό πρέπει να χαραχθεί σε ίσιο και καθαρό δρόμο και όχι στην πεπατημένη των συμβιβασμών και των εκλογικών αναγκαιοτήτων.
Υ.Γ.
Για τους ευνοημένους άλλων εποχών της δημοκρατικής παράταξης, που ανακάλυψαν πρόσφατα «το φως το αληθινό» στη μνημονιακή πολιτική των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και θεωρούν πως οι υποτιθέμενες «προοδευτικές» τους απόψεις ταυτίζονται με αυτές του Καμμένου και των κυβερνητικών του εταίρων, προβάροντας κοστούμια εξουσίας, το μόνο που έχουμε να πούμε είναι ότι η πολιτική αναξιοπρέπεια και ο προσωπικός τυχοδιωκτισμός έχουν και όρια. Και αυτοί τα έχουν ξεπεράσει προ πολλού!
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
