2012-04-24 13:14:48
(Άρθρο του Τάκη Μαχαίρα, Πολιτικού Επιστήμονα, Συμβούλου Πολιτικής & Επικοινωνιακής Στρατηγικής)
Η «Χρυσή Αυγή» δεν είναι ένα νεοφανές κομματικό μόρφωμα στο Ελληνικό πολιτικό τοπίο. Η παρουσία της χρονολογείται από τα τέλη περίπου του 1980, όταν ιδρύθηκε από τον «ισόβιο αρχηγό» της Νίκο Μιχαλολιάκο, με διακηρυγμένη ιδεολογική τοποθέτηση τον εθνικοσοσιαλισμό, τον οποίο άλλωστε από την πρώτη στιγμή της συστάσεώς της προπαγάνδιζε συστηματικά μέσα από τις στήλες του ομότιτλου περιοδικού-εκφραστικού της οργάνου, που εξεδόθη την ίδια σχεδόν περίοδο.
Με απροσχημάτιστα φιλοναζιστικές θέσεις (λόγω ιδεολογικής ταύτισης με το χιτλερικό καθεστώς), η «Χρυσή Αυγή» εξ αρχής προσπάθησε παράλληλα, μάλλον ανεπιτυχώς, να εκφράσει και στη χώρα μας το ρεύμα ενός ακροδεξιάς έμπνευσης «ιστορικού αναθεωρητισμού», που είχε εμφανιστεί σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες και επιχειρούσε να γράψει ξανά τα γεγονότα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μέσα από την οπτική της χιτλερικής Γερμανίας. Εξίσου ανεπιτυχής, υπήρξε, όλα αυτά τα χρόνια, και η απόπειρα της «Χρυσής Αυγής» να απευθυνθεί σε ένα ευρύτερο ακροατήριο και να αποκτήσει κάποιο αξιοσημείωτο λαϊκό έρεισμα.
Δυστυχώς, όμως, όπως πάντα συμβαίνει με αυτού του τύπου τα «κινήματα», που η ενίσχυσή τους αποτελεί σύμπτωμα νοσηρών πολιτικών και κοινωνικών καταστάσεων, αμέσως μετά το ξέσπασμα της βαθειάς και πολύμορφης οικονομικής κρίσης στην οποία στροβιλίζεται η Ελληνική κοινωνία από τα τέλη του 2009, η «Χρυσή Αυγή» είδε την πολιτική παρουσία της να κερδίζει έδαφος, ιδιαίτερα μάλιστα στις τάξεις των νέων. Σ’ αυτό, πέραν από τις «εύκρατες» συνθήκες της αστάθειας, της ρευστότητας και της αβεβαιότητας, που πάντα τροφοδοτούν φορείς ακραίων πολιτικών θέσεων, συνετέλεσε καθοριστικά και ο μηχανισμός της λήθης που ξεθωριάζει τις εικόνες του παρελθόντος. Αφήνοντας τις νέες γενιές, που δεν γνώρισαν και δεν έζησαν τις ζοφερές εκείνες καταστάσεις, έρμαιο στις κάθε είδους επιχειρήσεις προπαγανδιστικού εξωραϊσμού του «εφιάλτη».
Πέραν, όμως, από αυτούς τους γενικότερους λόγους, η άνοδος της απήχησης της «Χρυσής Αυγής» σε διάφορες περιοχές της χώρας, ιδιαίτερα μάλιστα σε κάποιες γειτονιές της Αθήνας, οφείλεται και στον ιδιότυπο «ακτιβισμό» που ανέπτυξε η οργάνωση, μέσα από τις παρεμβάσεις μελών της, στην παροχή «προστασίας» προς τους κατοίκους, για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας των λαθρομεταναστών. Αποκρύπτοντας επιμελώς, βέβαια, την επιδίωξή της αυτοί οι αυτόκλητοι συγκυριακοί «πολιτοφύλακες» του σήμερα, να γίνουν οι μόνιμοι δεσμοφύλακές μας του αύριο.
Όπως, επίσης, η «Χρυσή Αυγή» επιμελώς αποκρύπτει, πίσω από τις πομφολυγώδεις και κενές περιεχομένου «εθνικιστικές» μεγαλοστομίες της, το γεγονός ότι ως κόμμα εκφράζει την πιο βαθειά και ριζικά συγκρουόμενη με την Ελληνικότητα και τις αξίες της, ιδεολογία. Γιατί:
Α) Προπαγανδίζει παγανιστικές δοξασίες σε ένα λαό με βαθύρριζη Ορθόδοξη παράδοση, καθώς όπως τονίζει ο Ι. Ν. Θεοδωρακόπουλος: «Παρελάβομεν τον Χριστιανισμόν και η ιστορική μοίρα επεφύλαξεν εις ημάς το προνόμιον να τον ερμηνεύσωμεν, να διατυπώσωμεν με την ελληνικήν φιλοσοφίαν τας αρχάς του και έτσι να τον παραδώσωμεν εις τον κόσμον». («Το Εικοσιένα και ο Σύγχρονος Ελληνισμός», σελ. 68)
Β) Ασπάζεται μια ιρρασιοναλιστική/ανορθολογική κοσμοθεωρία, σε ένα έθνος, που πρώτο στην παγκόσμια ιστορία, έδωσε στην ανθρωπότητα το φως του Λόγου και την απελευθερωτική δύναμη της λογικής. Υπογραμμίζει ο Ι. Ν. Θεοδωρακόπουλος: «Ας σκύψωμε να εξετάσωμε τον πυρήνα της πνευματικής ζωής της Ευρώπης, όπως αυτός σχηματίστηκε από την εποχή που οι Έλληνες αντικατέστησαν την μυθική με τη λογική και φιλοσοφική εικόνα του κόσμου. Από τη λογική των Ελλήνων γεννήθηκε η αριστοτελική μεταφυσική και αυτή εξουσίασε το Ευρωπαϊκό πνεύμα». («Ευρώπη και Σοσιαλισμός», σελ. 99)
Γ) Εκπροσωπεί μια κολλεκτιβιστική αντίληψη οργάνωσης της κοινωνίας σε μια χώρα στην οποία πρωτοαναδύθηκε και τονίστηκε η αξία του ατόμου. Σημειώνει ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος: «Στην Ελλάδα έπαψαν για πρώτη φορά οι άνθρωποι ν’ αποτελούν μάζες. Και από τότε αρχίζει ο μεγάλος αγώνας ανάμεσα στα άτομα και τις μάζες. Ένας αγώνας σκληρός, οδυνηρός, που κρατάει ως τις μέρες μας». («Ο Χριστιανισμός και η Εποχή μας», σελ. 37)
Δ) Πρεσβεύει μια αντιδημοκρατική ολοκληρωτική ιδεολογία, στον τόπο όπου γεννήθηκε η Δημοκρατία ως σύστημα διακυβέρνησης ελεύθερων ανθρώπων. Επισημαίνει ο Ι. Ν. Θεοδωρακόπουλος: «Και όταν λέμε δημοκρατία απομακρύνομε από την έννοιά της όλους τους μορφασμούς και όλες τις διαστροφές και τις κακοποιήσεις που έπαθε και εξακολουθεί να παθαίνει στον αιώνα μας και κρατάμε μόνον την ελεύθερη επικοινωνία και έκφραση της γνώμης από άνθρωπο σε άνθρωπο, την ισηγορία και την ισονομία, όπως είπαν εκείνοι που την ίδρυσαν την δημοκρατία». («Το Εικοσιένα και ο Σύγχρονος Ελληνισμός», σελ. 77)
Ε) Υποστηρίζει το ναζισμό σε μια χώρα που υπέστη τα πάνδεινα από τη ναζιστική κατοχή και θηριωδία κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Γράφει ο παλαίμαχος δημοσιογράφος Γιάννης Αθανασούλιας: «Από αυτό το απόθεμα έπαιρναν και τουφέκιζαν ομαδικά, σε αντίποινα για το φόνο Γερμανών από τους αντάρτες. Υπήρχε και ταρίφα. Πενήντα Έλληνες για ένα Γερμανό. Τόσο κόστιζε η ζωή ενός μέλους της ευγενούς αρείας φυλής. Αλλ’ από το ίδιο ανθρώπινο απόθεμα έπαιρναν εκατοντάδες και τους χρησιμοποιούσαν σε σκληρές δουλειές, χωρίς πληρωμή φυσικά, έξω από τα στρατόπεδα ή τους έστελναν σαν καραβάνια σκλάβων για καταναγκαστική εργασία στη Γερμανία». («Αν ξέραμε», σελ. 201)
Με δεδομένα, λοιπόν, τα παραπάνω, όποιος θέλει να διοχετεύσει το θυμό, την οργή, ή τη διαμαρτυρία του ψηφίζοντας την «Χρυσή Αυγή», ας το πράξει. Αρκεί να γνωρίζει πράγματι τι επιλέγει. Χωρίς την αυταπάτη ή την υπεκφυγή ότι ψηφίζει ένα κόμμα που τάχα μονοπωλεί Ελληνικές ιδέες ή αξίες. Και αρκεί να έχει μετρήσει τι συνέπειες θα έχει αυτή η επιλογή του για τον ίδιο και τα παιδιά του. Για την Ελλάδα. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η Δημοκρατία που εγκαθίδρυσε στη χώρα το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν κινδυνεύει ούτε από την «Χρυσή Αυγή», ούτε από οποιονδήποτε άλλο. Γιατί η Δημοκρατία είναι οι θεσμικά κατοχυρωμένες ελευθερίες όλων μας και του καθενός μας. Και αυτές δεν τις παραχωρούμε σε κανέναν. Και αν χρειαστεί, μπορούμε να τις προστατεύσουμε.
(http://kalyteresmeres.wordpress.com)
Η «Χρυσή Αυγή» δεν είναι ένα νεοφανές κομματικό μόρφωμα στο Ελληνικό πολιτικό τοπίο. Η παρουσία της χρονολογείται από τα τέλη περίπου του 1980, όταν ιδρύθηκε από τον «ισόβιο αρχηγό» της Νίκο Μιχαλολιάκο, με διακηρυγμένη ιδεολογική τοποθέτηση τον εθνικοσοσιαλισμό, τον οποίο άλλωστε από την πρώτη στιγμή της συστάσεώς της προπαγάνδιζε συστηματικά μέσα από τις στήλες του ομότιτλου περιοδικού-εκφραστικού της οργάνου, που εξεδόθη την ίδια σχεδόν περίοδο.
Με απροσχημάτιστα φιλοναζιστικές θέσεις (λόγω ιδεολογικής ταύτισης με το χιτλερικό καθεστώς), η «Χρυσή Αυγή» εξ αρχής προσπάθησε παράλληλα, μάλλον ανεπιτυχώς, να εκφράσει και στη χώρα μας το ρεύμα ενός ακροδεξιάς έμπνευσης «ιστορικού αναθεωρητισμού», που είχε εμφανιστεί σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες και επιχειρούσε να γράψει ξανά τα γεγονότα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μέσα από την οπτική της χιτλερικής Γερμανίας. Εξίσου ανεπιτυχής, υπήρξε, όλα αυτά τα χρόνια, και η απόπειρα της «Χρυσής Αυγής» να απευθυνθεί σε ένα ευρύτερο ακροατήριο και να αποκτήσει κάποιο αξιοσημείωτο λαϊκό έρεισμα.
Δυστυχώς, όμως, όπως πάντα συμβαίνει με αυτού του τύπου τα «κινήματα», που η ενίσχυσή τους αποτελεί σύμπτωμα νοσηρών πολιτικών και κοινωνικών καταστάσεων, αμέσως μετά το ξέσπασμα της βαθειάς και πολύμορφης οικονομικής κρίσης στην οποία στροβιλίζεται η Ελληνική κοινωνία από τα τέλη του 2009, η «Χρυσή Αυγή» είδε την πολιτική παρουσία της να κερδίζει έδαφος, ιδιαίτερα μάλιστα στις τάξεις των νέων. Σ’ αυτό, πέραν από τις «εύκρατες» συνθήκες της αστάθειας, της ρευστότητας και της αβεβαιότητας, που πάντα τροφοδοτούν φορείς ακραίων πολιτικών θέσεων, συνετέλεσε καθοριστικά και ο μηχανισμός της λήθης που ξεθωριάζει τις εικόνες του παρελθόντος. Αφήνοντας τις νέες γενιές, που δεν γνώρισαν και δεν έζησαν τις ζοφερές εκείνες καταστάσεις, έρμαιο στις κάθε είδους επιχειρήσεις προπαγανδιστικού εξωραϊσμού του «εφιάλτη».
Πέραν, όμως, από αυτούς τους γενικότερους λόγους, η άνοδος της απήχησης της «Χρυσής Αυγής» σε διάφορες περιοχές της χώρας, ιδιαίτερα μάλιστα σε κάποιες γειτονιές της Αθήνας, οφείλεται και στον ιδιότυπο «ακτιβισμό» που ανέπτυξε η οργάνωση, μέσα από τις παρεμβάσεις μελών της, στην παροχή «προστασίας» προς τους κατοίκους, για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας των λαθρομεταναστών. Αποκρύπτοντας επιμελώς, βέβαια, την επιδίωξή της αυτοί οι αυτόκλητοι συγκυριακοί «πολιτοφύλακες» του σήμερα, να γίνουν οι μόνιμοι δεσμοφύλακές μας του αύριο.
Όπως, επίσης, η «Χρυσή Αυγή» επιμελώς αποκρύπτει, πίσω από τις πομφολυγώδεις και κενές περιεχομένου «εθνικιστικές» μεγαλοστομίες της, το γεγονός ότι ως κόμμα εκφράζει την πιο βαθειά και ριζικά συγκρουόμενη με την Ελληνικότητα και τις αξίες της, ιδεολογία. Γιατί:
Α) Προπαγανδίζει παγανιστικές δοξασίες σε ένα λαό με βαθύρριζη Ορθόδοξη παράδοση, καθώς όπως τονίζει ο Ι. Ν. Θεοδωρακόπουλος: «Παρελάβομεν τον Χριστιανισμόν και η ιστορική μοίρα επεφύλαξεν εις ημάς το προνόμιον να τον ερμηνεύσωμεν, να διατυπώσωμεν με την ελληνικήν φιλοσοφίαν τας αρχάς του και έτσι να τον παραδώσωμεν εις τον κόσμον». («Το Εικοσιένα και ο Σύγχρονος Ελληνισμός», σελ. 68)
Β) Ασπάζεται μια ιρρασιοναλιστική/ανορθολογική κοσμοθεωρία, σε ένα έθνος, που πρώτο στην παγκόσμια ιστορία, έδωσε στην ανθρωπότητα το φως του Λόγου και την απελευθερωτική δύναμη της λογικής. Υπογραμμίζει ο Ι. Ν. Θεοδωρακόπουλος: «Ας σκύψωμε να εξετάσωμε τον πυρήνα της πνευματικής ζωής της Ευρώπης, όπως αυτός σχηματίστηκε από την εποχή που οι Έλληνες αντικατέστησαν την μυθική με τη λογική και φιλοσοφική εικόνα του κόσμου. Από τη λογική των Ελλήνων γεννήθηκε η αριστοτελική μεταφυσική και αυτή εξουσίασε το Ευρωπαϊκό πνεύμα». («Ευρώπη και Σοσιαλισμός», σελ. 99)
Γ) Εκπροσωπεί μια κολλεκτιβιστική αντίληψη οργάνωσης της κοινωνίας σε μια χώρα στην οποία πρωτοαναδύθηκε και τονίστηκε η αξία του ατόμου. Σημειώνει ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος: «Στην Ελλάδα έπαψαν για πρώτη φορά οι άνθρωποι ν’ αποτελούν μάζες. Και από τότε αρχίζει ο μεγάλος αγώνας ανάμεσα στα άτομα και τις μάζες. Ένας αγώνας σκληρός, οδυνηρός, που κρατάει ως τις μέρες μας». («Ο Χριστιανισμός και η Εποχή μας», σελ. 37)
Δ) Πρεσβεύει μια αντιδημοκρατική ολοκληρωτική ιδεολογία, στον τόπο όπου γεννήθηκε η Δημοκρατία ως σύστημα διακυβέρνησης ελεύθερων ανθρώπων. Επισημαίνει ο Ι. Ν. Θεοδωρακόπουλος: «Και όταν λέμε δημοκρατία απομακρύνομε από την έννοιά της όλους τους μορφασμούς και όλες τις διαστροφές και τις κακοποιήσεις που έπαθε και εξακολουθεί να παθαίνει στον αιώνα μας και κρατάμε μόνον την ελεύθερη επικοινωνία και έκφραση της γνώμης από άνθρωπο σε άνθρωπο, την ισηγορία και την ισονομία, όπως είπαν εκείνοι που την ίδρυσαν την δημοκρατία». («Το Εικοσιένα και ο Σύγχρονος Ελληνισμός», σελ. 77)
Ε) Υποστηρίζει το ναζισμό σε μια χώρα που υπέστη τα πάνδεινα από τη ναζιστική κατοχή και θηριωδία κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Γράφει ο παλαίμαχος δημοσιογράφος Γιάννης Αθανασούλιας: «Από αυτό το απόθεμα έπαιρναν και τουφέκιζαν ομαδικά, σε αντίποινα για το φόνο Γερμανών από τους αντάρτες. Υπήρχε και ταρίφα. Πενήντα Έλληνες για ένα Γερμανό. Τόσο κόστιζε η ζωή ενός μέλους της ευγενούς αρείας φυλής. Αλλ’ από το ίδιο ανθρώπινο απόθεμα έπαιρναν εκατοντάδες και τους χρησιμοποιούσαν σε σκληρές δουλειές, χωρίς πληρωμή φυσικά, έξω από τα στρατόπεδα ή τους έστελναν σαν καραβάνια σκλάβων για καταναγκαστική εργασία στη Γερμανία». («Αν ξέραμε», σελ. 201)
Με δεδομένα, λοιπόν, τα παραπάνω, όποιος θέλει να διοχετεύσει το θυμό, την οργή, ή τη διαμαρτυρία του ψηφίζοντας την «Χρυσή Αυγή», ας το πράξει. Αρκεί να γνωρίζει πράγματι τι επιλέγει. Χωρίς την αυταπάτη ή την υπεκφυγή ότι ψηφίζει ένα κόμμα που τάχα μονοπωλεί Ελληνικές ιδέες ή αξίες. Και αρκεί να έχει μετρήσει τι συνέπειες θα έχει αυτή η επιλογή του για τον ίδιο και τα παιδιά του. Για την Ελλάδα. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η Δημοκρατία που εγκαθίδρυσε στη χώρα το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν κινδυνεύει ούτε από την «Χρυσή Αυγή», ούτε από οποιονδήποτε άλλο. Γιατί η Δημοκρατία είναι οι θεσμικά κατοχυρωμένες ελευθερίες όλων μας και του καθενός μας. Και αυτές δεν τις παραχωρούμε σε κανέναν. Και αν χρειαστεί, μπορούμε να τις προστατεύσουμε.
(http://kalyteresmeres.wordpress.com)
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΣΕ LIVE STREAMING ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ (19:00)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
