2016-12-10 13:08:12
Στις 6 Δεκέμβρη, και σε συνέχεια της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ που πραγματοποιήθηκε 8 και 9 Ιουλίου στη Βαρσοβία, ΝΑΤΟ και Ευρωπαική Ένωση εγκαινίασαν μια νέα εποχή συνεργασίας απέναντι στον εσωτερικό και τον εξωτερικό εχθρό. Εγκρίθηκαν 42 προτάσεις σε 7 τομείς συνεργασίας (για το κείμενο της τελικής απόφασης βλ. εδώ).
Η αναβάθμιση των σχέσεων μεταξύ Ε.Ε και ΝΑΤΟ να αφορά τους παρακάτω στόχους:
- Αναβάθμιση της ικανότητας αντιμετώπισης των υβριδικών κινδύνων, μέσω ενίσχυσης της ευελιξίας σε ό,τι αφορά στη συνεργασία στην ανάλυση, πρόβλεψη και έγκαιρη ανίχνευση των κινδύνων, αποτροπή κρίσεων ασφαλείας.
Ταυτόχρονα θεωρείται αναγκαία η όσο το δυνατόν ευρύτερη ανταλλαγή πληροφοριών και η συνεργασία σε στρατηγικές επικοινωνίες.
- Επιχειρησιακή συνεργασία, συμπεριλαμβανομένης της θαλάσσιας, και ζητημάτων μετανάστευσης, μέσω αυξανόμενης ναυτικής ετοιμότητας, καλύτερου συντονισμού και αμοιβαίας αναβάθμισης των ενεργειών στη Μεσόγειο και αλλού.
- Διεύρυνση του συντονισμού και της στρατηγικής επικοινωνίας σε ό,τι αφορά την ασφάλεια και την άμυνα στον κυβερνοχώρο.
- Ανάπτυξη των αμυντικών ικανοτήτων των κρατών-μελών της ΕΕ και των συμμάχων του ΝΑΤΟ, καθώς και ανάληψη πολυμερών πρωτοβουλιών.
- Ανάπτυξη ισχυρότερης αμυντικής βιομηχανίας και ενίσχυση της αμυντικής έρευνας και της βιομηχανικής συνεργασίας στην ευρωατλαντική συμμαχία.
- Αναβάθμιση του συντονισμού των ασκήσεων με πρώτο βήμα παράλληλες και συντονισμένες ασκήσεις το 2017 και το 2018.
- Οικοδόμηση αμυντικής ικανότητας και ικανότητας ασφάλειας και υιοθέτησης της ευελιξίας των συμμάχων στην Ανατολή και τον Νότο μέσω εξειδικευμένων πρωτοβουλιών σε σειρά τομέων, σε κάθε χώρα ξεχωριστά, περιλαμβανομένης και της ενίσχυσης της ναυτικής συνεργασίας.
-Ενίσχυση του πολιτικού διαλόγου Ε.Ε-ΝΑΤΟ
Η νέα διακύρηξη των δύο οργανισμών, αποτελεί την καλύτερη απόδειξη για το σύχρονο τρόπο που ταυτοποιούνται οι απειλές από τη δια-κρατική καπιταλιστική κυριαρχία και την, πιο στενά από ποτέ, ενοποιημένη πολιτική, οικονομική, στρατιωτική αστική εξουσία. Βλέπουμε πως η εκλογή του Τράμπ σε τίποτα δεν άλλαξε τον πυρήνα του σύγχρονου καπιταλιστικού πολέμου και την αναγκαιότητα εμβάθυνσης της συνεργασίας ΗΠΑ-Ε.Ε για την αντιμετώπιση των "ασύμμετρων'' απειλών εσωτερικού και εξωτερικού εχθρού.
Το ελληνικό κράτος, και κάθε αστική κυβέρνησή του, όχι απλά δεν είναι ''αποικία'' της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ, αλλά είναι συμμέτοχο και συνένοχο στο έγκλημα με τις επεκτατικές του επιδιώξεις, εξειδικεύοντας τον σύγχρονο πόλεμο κατά του κοινωνικού εχθρού, του εργαζόμενου, του απεργού, του άνεργου, του μετανάστη, αλλά και αποτελώντας μοχλό καπιταλιστικής άμυνας/ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω του στρατηγικού άξονα Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτο-Ισραήλ, εξυπηρετώντας τα οικονομικά συμφέροντα της ελληνικής άρχουσας τάξης απέναντι στους εργαζομένους όλων των εθνών.
Η δομική καπιταλιστική κρίση συνεχίζεται, ο κοινωνικός πόλεμος οξύνεται, και οι εκμεταλλευόμενοι καλούνται να απαντήσουν με το δικό τους διεθνιστικό αντιπολεμικό και νέο εργατικό κίνημα, απέναντι στον ταξικό εχθρό μέσα στην ίδια τους τη χώρα και τους δύο βασικούς διακρατικούς μηχανισμούς του. Με καμιά κυβέρνηση δεν ξεπερνιέται η καπιταλιστική κρίση, και σήμερα, την εποχή της τεράστιας ανάπτυξης των τεχνολογικών δυνάμεων χειραφέτησης και καταστροφής υπό τις κυρίαρχες σχέσεις εξουσίας, ξαναγίνεται πιο επίκαιρο το δίλημμα: σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Πηγή Tromaktiko
Η αναβάθμιση των σχέσεων μεταξύ Ε.Ε και ΝΑΤΟ να αφορά τους παρακάτω στόχους:
- Αναβάθμιση της ικανότητας αντιμετώπισης των υβριδικών κινδύνων, μέσω ενίσχυσης της ευελιξίας σε ό,τι αφορά στη συνεργασία στην ανάλυση, πρόβλεψη και έγκαιρη ανίχνευση των κινδύνων, αποτροπή κρίσεων ασφαλείας.
Ταυτόχρονα θεωρείται αναγκαία η όσο το δυνατόν ευρύτερη ανταλλαγή πληροφοριών και η συνεργασία σε στρατηγικές επικοινωνίες.
- Επιχειρησιακή συνεργασία, συμπεριλαμβανομένης της θαλάσσιας, και ζητημάτων μετανάστευσης, μέσω αυξανόμενης ναυτικής ετοιμότητας, καλύτερου συντονισμού και αμοιβαίας αναβάθμισης των ενεργειών στη Μεσόγειο και αλλού.
- Διεύρυνση του συντονισμού και της στρατηγικής επικοινωνίας σε ό,τι αφορά την ασφάλεια και την άμυνα στον κυβερνοχώρο.
- Ανάπτυξη των αμυντικών ικανοτήτων των κρατών-μελών της ΕΕ και των συμμάχων του ΝΑΤΟ, καθώς και ανάληψη πολυμερών πρωτοβουλιών.
- Ανάπτυξη ισχυρότερης αμυντικής βιομηχανίας και ενίσχυση της αμυντικής έρευνας και της βιομηχανικής συνεργασίας στην ευρωατλαντική συμμαχία.
- Αναβάθμιση του συντονισμού των ασκήσεων με πρώτο βήμα παράλληλες και συντονισμένες ασκήσεις το 2017 και το 2018.
- Οικοδόμηση αμυντικής ικανότητας και ικανότητας ασφάλειας και υιοθέτησης της ευελιξίας των συμμάχων στην Ανατολή και τον Νότο μέσω εξειδικευμένων πρωτοβουλιών σε σειρά τομέων, σε κάθε χώρα ξεχωριστά, περιλαμβανομένης και της ενίσχυσης της ναυτικής συνεργασίας.
-Ενίσχυση του πολιτικού διαλόγου Ε.Ε-ΝΑΤΟ
Η νέα διακύρηξη των δύο οργανισμών, αποτελεί την καλύτερη απόδειξη για το σύχρονο τρόπο που ταυτοποιούνται οι απειλές από τη δια-κρατική καπιταλιστική κυριαρχία και την, πιο στενά από ποτέ, ενοποιημένη πολιτική, οικονομική, στρατιωτική αστική εξουσία. Βλέπουμε πως η εκλογή του Τράμπ σε τίποτα δεν άλλαξε τον πυρήνα του σύγχρονου καπιταλιστικού πολέμου και την αναγκαιότητα εμβάθυνσης της συνεργασίας ΗΠΑ-Ε.Ε για την αντιμετώπιση των "ασύμμετρων'' απειλών εσωτερικού και εξωτερικού εχθρού.
Το ελληνικό κράτος, και κάθε αστική κυβέρνησή του, όχι απλά δεν είναι ''αποικία'' της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ, αλλά είναι συμμέτοχο και συνένοχο στο έγκλημα με τις επεκτατικές του επιδιώξεις, εξειδικεύοντας τον σύγχρονο πόλεμο κατά του κοινωνικού εχθρού, του εργαζόμενου, του απεργού, του άνεργου, του μετανάστη, αλλά και αποτελώντας μοχλό καπιταλιστικής άμυνας/ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω του στρατηγικού άξονα Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτο-Ισραήλ, εξυπηρετώντας τα οικονομικά συμφέροντα της ελληνικής άρχουσας τάξης απέναντι στους εργαζομένους όλων των εθνών.
Η δομική καπιταλιστική κρίση συνεχίζεται, ο κοινωνικός πόλεμος οξύνεται, και οι εκμεταλλευόμενοι καλούνται να απαντήσουν με το δικό τους διεθνιστικό αντιπολεμικό και νέο εργατικό κίνημα, απέναντι στον ταξικό εχθρό μέσα στην ίδια τους τη χώρα και τους δύο βασικούς διακρατικούς μηχανισμούς του. Με καμιά κυβέρνηση δεν ξεπερνιέται η καπιταλιστική κρίση, και σήμερα, την εποχή της τεράστιας ανάπτυξης των τεχνολογικών δυνάμεων χειραφέτησης και καταστροφής υπό τις κυρίαρχες σχέσεις εξουσίας, ξαναγίνεται πιο επίκαιρο το δίλημμα: σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΣ: ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΚΗ Η ΝΟΜΟΘΕΤΤΗΣΗ ΜΕΤΡΩΝ ΜΕΤΑ ΤΟ 2017
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
